Dit is deel twee van Een leven lang vroedvrouwenschool.
Het nieuwe gebouw op HoogHees gaf ruimte aan de vroedvrouwenopleiding, de opleiding tot kraamverpleegkundigen en kraamverzorgsters. Er kwam een kliniek voor vrouwenziekten en een grote vleugel voor de huisvesting van de ongehuwde moeders met hun baby’s. Voor de leerlingen waren er studentenkamers. Een speciale quarantaine afdeling werd ingericht om patiënten met besmettelijke ziekten te kunnen opvangen.
In 1932 overleed dr. Celmens Meulemans. In het gedenkschrift worden warme woorden aan de stichter van de vroedvrouwenschool gewijd.
‘Wij willen in dit overzicht nog eens wijzen op de onschatbare verdiensten, welke dr. Meulemans zich op het terrein der moederschapszorg verworven heeft, in het bijzonder ten behoeve van de ongehuwde moeder en haar kind. – … –
Hij pleitte voor het onwettige kind dat geheel onschuldig, in alle opzichten werd achtergesteld zowel door onze wetgeving als door zeer vele –weldenkende- mensen.
De kapel naast het moederhuis wordt in 1935 in gebruik genomen. En een hele stroom missen en doopplechtigheden zullen in de loop der jaren gevierd worden in de kapel.
Dat dr. Meulemans oog voor de katholieke maar vooral menselijke zaak had is al aangegeven. Hij zorgde ervoor dat de religieuzen die naar Afrika en ander exotische oorden uitgezonden werden zich ook konden bekwamen in het werk van vroedvrouw, kraamverpleegkundige e.d. In 1936 kwamen de eerst nonnen om als leerling de opleiding te volgen. Hierna volgde een stroom nonnen uit veel verschillende congregaties. De congregatie Medische Zusters pakte het wel heel slim aan en stichtten een klooster in Imstenrade op bijna zichtafstand van de vroedvrouwenschool. Ze verzekerden zich op deze manier van een groot aantal leerlingplaatsen.
In 1938 werd de 10.000ste baby geboren.
Voor de geestelijke verzorging van het geheel aan vroedvrouwen, nonnen en kraamvrouwen is er door de jaren heen een stoet van priesters werkzaam geweest in de vroedvrouwenschool. Godsdienstlessen verzorgen, baby’s dopen, retraites organiseren en leiden, zondagse en dagelijkse missen voor de nonnen en het personeel opdragen en de moeilijke taak als biechtvader vervullen. De priester, in deze functie rector genoemd, had het druk. Toch kwam het wel voor dat een priester die in de missie gewerkt had een tijdje de taak van rector op zich nam. Even op verhaal komen van al die missie-inspanningen. Deze priesters waren meestal arm en niet rijkelijk voorzien van misgewaden.
In 1987 wordt er in Den Haag beslist dat de vroedvrouwenschool moet verhuizen naar Kerkrade en zich moet aansluiten bij het ziekenhuis St. Jozef. Er wordt nieuw gebouwd en in 1993 vertrekken de medewerkers en leerlingen naar Kerkrade.
Het gebouw staat vanaf 1987 leeg. Dat blijft een aantal jaren zo. Er wordt druk gespeculeerd over de bestemming van het gebouw op HoogHees. Afbreken, asielzoekers erin, studentenappartementen etc, etc
Uiteindelijk weet een projectontwikkelaar het te verwerven, plannen te maken voor een wooncomplex met zorg voor ouderen en wordt er driftig gebroken, verbouwd, gerenoveerd en gebouwd. Het complex de vroedvrouwenschool krijgt zijn oude luister weer terug. De nieuwbouw harmonieert redelijk bij de oudere gebouwen. Alleen de hoge torenflat zal de tongen nog wel lang losmaken.
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
Achter de oude directeurswoning ( de Villa) op het huidige Parc Imstenrade loopt een pad door het bos langs een oud buitenaltaar, het L. Crapels pad. Wie was die L. Crapels, en waarom is dat pad naar hem genoemd.
Ik ben bewoner op Parc Imstenrade, en wanel op dat pad af en toe.
Hallo is er ook iemand op Hyves die een site heeft over de vroedvrouw ik had iets gezien maar vind het niet meer groetjes frits
Heb artikel gelezen. Mooie samenvatting.
Mijn moeder , mijn dochter en ik hebben de opleiding gedaan als vroedvrouw en verloskundige. Dus ben nog altijd geïnteresseerd.
Graag zou ik in contact komen met iemand die in 1951-1952 gewerkt heeft op de vleugel ongehuwde moeders.
Beste ludwig mocht je het gevraagde antwoord hebben gekregen…. Zou u míj dat willen laten weten?? Ik ben nl op zoek naar 1959 toen ik daar geboren ben. Alvast bedankt. avdboogaard1@hotmail.com groetjes ANJA
Heb alle artikelen gelezen over de Vroedvrouwen school,echt interesant.
Ik ben er geboren in 1939 en werkte er in 1960-1961 als electricien.
Ik zou graag wel iets willen horen van mensen die er ook gewerkt hebben in die jaren.
Andere tijden zijn natuurlijk ook heel welkom.
ik ben op 6 januari 1955 geboren in het moederhuis,gedoopt op 7 januari in de kapel daar.ik zou heel graag informatie krijgen en foto s van daar.er is ook een boekje geweest maar weet niet waar ik dat kan vinden.
Geachte heer Cottaar
mijn vader, dhr. J. Crapels heeft 12 jaar in Parc Imstenrade gewoond. Hij heeft het wandelpad aangelegd om de bewoners te laten genieten van het bos. Het was een stukje levenswek voor hem.hiervan kon hij genieten, totdat hij ziek werd.. HIj ging toen niet meer alleen naar bos cq pad, alleen onder begeleiding. Toen ik in Oostenrijk was heb ik een, naamplaatje uitgesneden uit hout laten maken.. Ik heb het toen aan een boom bevestigd zodat iedereen het kon zien. Toen ik met hem naar het pad ging, hij wist niet dat het er hing, zag hij dit in een oogopslag. Hij was zichtbaar ontdaan en geemotioneerd . Hij vroeg me waarom ik dat had gedaan, vlgs hem kon dat niemand anders zijn dan ik, zei ik dat hij dit verdiend had daar hij dag in en uit steeds met het pad bezig was ten behoeve van medebewoners. Ik vind en denk dat ik hier
recht aan doe.Pap is vorig jaar 25 okt.2012 op 91 jarige leeftijd overleden en ik denk dat hij fijn vond
dat bewoners hiervan gebruik zouden maken en hiervan kunnen en mogen genieten.
Groet. Frits Crapels
Hallo,
Toen ik geboren werd op 10 Juli 1962, werd er iets bijzonders gevierd. Ik stond ook met mijn moeder destijds in de krant als: “Groot nieuws” van vroedvrouwenschool Heerlen.
Ik was namelijk het eerst couveuse babytje. De foto hebben we nog in ons bezit…
Mijn moeder had veel borstvoeding, ze kolfde af waardoor meerdere baby’s hiermee verwent konden worden. De eerste keer dat ik zelf mocht drinken heb ik mij zodanig vol gedronken dat ik voor pampus lag,… 🙂
Gellukig dat de ontwikkelingen in de zorg steeds verder gaan. Ik merk de laatste tijd dat het snel gaat. De jaren vliegen voorbij. Ik ben me ervan bewust, dat we zoveel mogelijk moeten genieten van elke dat die we hier mogen zijn !
Hallo,
Mijn herinnering aan de Vroedvrouwenschool gaat naast de keren dat mijn moeder daar geopereerd is ook terug naar januari/februari 1973. Ik was 18 jaar en had net mijn diploma Atheneum gehaald. Na een aantal maanden op de Sociale Academie in Sittard was ik op zoek naar een baantje om een half jaar te overbruggen en daarna Limburg achter me te laten om te gaan studeren.
Er verscheen op een dag een advertentie van de Vroedvrouwenschool, waarin een magazijnbediende gevraagd werd met een MULO-diploma. Ik solliciteerde en werd opgeroepen voor een gesprek. Men was eigenlijk alleen maar benieuwd naar mijn beweegredenen om te solliciteren, want het was wel vreemd dat te doen met een diploma Atheneum. Nadat ik de situatie had uitgelegd, werd mij verteld dat ik de enige sollicitant was en dat ik zou worden aangenomen, als ik de medische keuring doorstond.
Ik was stomverbaasd: het was 1973, de Mijnstreek in nood, grote werkloosheid, een prachtig baantje in de aanbieding en dan maar 1 sollicitant, die ook nog overgekwalificeerd was.
Ik liet de kans natuurlijk niet liggen en zat dan ook keurig in de wachtkamer voor de medische keuring tussen de verwonderde blikken van de aanwezige dames en ik heb op de vraag van een van hen waarom ik daar zat mijn verhaal gedaan. Ik werd aangenomen en heb van februari tot augustus 1973 als magazijnbediende onder leiding van de heer Frederiks een prachtige tijd gehad in de kelder van het complex waar zich ook de wijnvoorraad van Dr. Oomers, de toenmalige geneesheer-directeur, bevond.