Na afloop van de 2e Wereldoorlog was er van het vaderlandse autobusbestand niet veel meer over. De meeste bussen waren gevorderd, vernield of onbruikbaar geworden bij beschietingen. Ook de Limburgse Tramweg Maatschappij (LTM) uit Heerlen was daarbij niet gespaard. Had de, in 1921 te Roermond opgerichte, maatschappij in 1940 nog 38 bussen in dienst, na de bevrijding in 1944 waren daar nog amper 19 van over, al dan niet in rijdende toestand.
Omdat de kolenmijnen tijdens de oorlog door bleven draaien om in de energiebehoefte te voorzien bleven de “schichten” gehandhaafd zodat er dag en nacht vervoer beschikbaar moest zijn. De LTM-trams naar Hoensbroek/Treebeek (staatsmijn Emma) en Brunssum (staatsmijn Hendrik) bleven dan ook tot diep in de nacht doorrijden voor het mijnwerkersvervoer. In mijnwerkerskringen werd de betekenis van de letters LTM ook wel uitgelegd als “Lieveling Tot Morgen”.
Om de allerergste nood te lenigen werden noodbussen gekocht zoals in 1945 negen Dodge-trucks waar in de laadbak eenvoudige banken werden aangebracht en een zeildoeken huif als bescherming tegen regen en wind diende. Aan de achterzijde was een ladder aangebracht waardoor men in of uit de laadbak kon klimmen. Ook kwamen 10 Bedford vrachtauto’s in dienst welke middels een houten opbouw tot autobus waren omgebouwd.
In 1946 kwamen daar 17 verbouwde Bedfords, voorzien van een stalen carrosserie bij. In 1947 kwamen 7 voor-oorlogse Engelse dubbeldeksbussen van het merk Leyland in dienst die o.a. op de lijndienst naar Vaals werden ingezet. Zij hebben maar een jaar dienst gedaan omdat ze te hoog waren voor veel viaducten en tunnels. In 1947 kwamen de legendarische Crossley’s bij de LTM in dienst.
Vraag een (oudere) autobusliefhebber naar Crossley-bussen en je bent voorlopig nog niet van hem af. Deze bussen hebben tot begin 60’er jaren dienst gedaan bij de LTM en werden opgevolgd door moderne AEC-bussen. Van de honderden Crossley’s die bij veel Nederlandse busbedrijven hebben gereden is er maar één bewaard gebleven. Hetzelfde geldt voor een AEC-bus waarvan de LTM er 92 heeft gehad. Het is allemaal verleden tijd: de kolenmijnen zijn gesloten, de LTM hield in 1978 op te bestaan wegens fusie en Bedford, Crossley en AEC zijn bijna vergeten automerken.
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
Zeer mooi en lekker lezend verhaal!!
Ik smul van zulke verhalen!
Heerlen is rijk, rijk aan verhalen zoals deze!
Alf
Mooi gedetailleerd verhaal Bert. Kan mij nog wel wat van die oude bussen voor de geest halen. Ook de naam LTM was een begrip. De IAO was geloof ik een busonderneming van Nieuwenhagen.
Even reageren I.A.O, ook in Eijgelshoven.
klik [ google sjeng thoonen ]en je vindt
nog enkele oude bus foto’s waaronder
Crossley en D.A.F veel plezier,
J.J.Thoonen.
Bert
Leuk, al die verhalen over Heerlen en dan die oude foto’s, die bussen van de LTM kan ik me nog goed herinneren, vroeger in Meezenbroek reden van die kleine bussen met harmonieka deuren!
Bedankt Bert.
Prachtig
hier kan ik van genieten omdat ik uit een ltm familie kom,bij mij thuis waren ze met 6 personen werzaam bij de ltm
Groeten Henk
Hallo,
Ik herinner me nog goed de Stationsstraat in Heerlen, waar voor aan de bussen stonden van de IAO, rood-wit van kleur, beter als die matgroene bussen van de LTM.
De lange Jan en de Lange Lies, kon ik vanuit mijn slaapkamer gadeslaan, alsmede ook de rook!
Ik kijk nog vaak terug naar dat oude Heerlen.
Mooie foto’s trouwens, alles ”gepikt”.
Groeten Jan.
De kleine (stads)bussen die in de jaren vijftig o.a. naar Meezenbroek reden waren van het merk Büssing met een opbouw van Kusters uit Venlo. De LTM had vier van deze bussen. Een iets groter type was ook van het merk Büssing maar dan met een carrosserie van Roset, hiervan bezat de LTM 5. De laatste van deze kleine serie bussen werd in 1965 afgevoerd.
Ik ben op zoek naar Sjeng Thoonen door verhuizing ben ik zijn adres kwijt . Wie wil me helpen hem te vinden.
Hallo oud collegas van deLTM ontvang allemaal de groetjes van TheoRoeleven de jongste van de 3
Mijn tante is nog een tijdje conductrice op die Dubbeldek bus van de LTM geweest.
Haar foto in uniform heb ik nog gezien, jaren geleden.
mooie verhalen……en ongetwijfeld kennen velen de alternatieve betekenis van de afkortingen: lieveling tot morgen (LTM) en instappen of anders ophoepelen (IAO)…..kon het niet laten dit nog eraan toe te voegen.
zelf ging ik als 11-jarige met de groene LTM-bus naar de zwemles, van Heerlerbaan naar het Sportfondsenbad, dat kostte 15 cent, maar t/m 10 jaar was het tien cent, als je dan met uitgestreken gezicht zei dat je 10 jaar was, hield je mooi vijf cent over om bij het zwembad een schuine zout te kopen…..Met “medewerking” van een begripvolle conducteur of conductrice!!
mijn vader heeft ook bij de LTM gereden, ook nog op de dubbeldekkers. Mijn moeder was conductrice. Pap kon schitterend vertellen over die tijd op de bus.
In Mechelen was eind jaren dertig de autobusfirma Bisschoff gevestigd. Zij reden ook ‘op de mijnen’. De routes waren: Mechelen-Hoensbroek / Brunssum-Eygelshoven / Epen-Brunssum. De firma bezat o.a. drie rode Reo’s en twee omgebouwde Bedfordbussen. In 1941 zijn de bussen overgegaan naar de LTM.
Zijn er nog mijnwerkers die herinneringen hebben aan de firma Bisschoff uit Mechelen? En we zijn heel benieuwd of er nog iemand foto’s van deze bussen in bezit heeft.
Dit alles i.v.m. een boek over Mechelse mijnwerkers dat in oktober 2015 verschijnt.