Tegenstanders van de voetbalvereniging Vrusschemig kwamen meestal met knikkende knieën de voetbalwei op. Dit niet zonder reden. De club uit het gehucht werd gevreesd vanwege de diverse kwaliteiten die zij in huis had. Men beschikte niet alleen over zeer “getruukte” aanvallers, achterin stonden ook nog eens spijkerharde verdedigers. Bovendien stimuleerde de zogenaamde 12e man* niet alleen de eigen ploeg maar voorzag ook de scheidsrechter van aanwijzingen en hield de goede man zo bij de les. Nee voor tegenstanders was er op sportief gebied niet veel te halen in Vrusschemig. (*het publiek)
Het gehucht of beter gezegd het buurtschap dat tot pakweg begin jaren zeventig grofweg gelegen was in het gebied, tussen de Zandweg, Nieuwhuisstraat, de John F. Kennedylaan, de Corverstraat en min of meer grenzend aan de Euren, zou vernoemd kunnen zijn naar ‘Hoeve Vrusschemig’ Maar waarschijnlijk is dit niet. Ik denk dat de hoeve eerder naar de naam van het gebied is genoemd.
Onlangs kwam ik een getikt verhaal van oud Heerlenaar Bert de Vries over dit buurtschap tegen en daar heb ik hier een stukje van overgenomen. Letterlijk, zo schrijft hij: betekent Vrusschemig kikkerpoel. Het gehucht kende dan ook vele bronnen, waar de boeren een dankbaar gebruik van maakten. De melk uit Vrusschemig was beroemd en werd door Hollanders veel gedronken om z’n lage prijs, z’n frisse smaak en vermagerende werking. Maar ik vermelde het al, Bert de Vries maakt graag getikte verhalen. (Bron: getikte verhalen van Bert de Vries)
De huidige Vrusschemigerweg is nu nog de enige tastbare herinnering aan het buurtschap. Begin jaren zeventig* ging het op de schop en maakte plaats voor nieuwe woongebieden. Enkele tientallen woningen en boerderijen maakte plaats voor planologen. (*omstreeks 1974/1975)
Zelf maakte ik kennis met Vrusschemig omstreeks 1957. Onze naaister woonde er. Met mijn ouders bracht ik er af en toe kleren om te laten verstellen. Later was ik nog lid van de voetbalclub.
Mathias Jozef Antoon Pluymaekers Heerlens burgemeester van 1867 tot 1869 was waarschijnlijk een van de meest prominentste bewoners van Vrusschemig. Hij werd geboren op 17 januari 1838 te Heerlen en overleed op 2 mei 1869. Hij woonde op het Bergske.
Oppervlakkig gezien was het gehucht niet zo groot. Dit in tegenstelling tot de impact die het had op de omringende buurten en wijken. Dit kwam mede doordat het voetbalterrein gelegen was aan de Heesberg. De zogenaamde ‘Vruscchemigwei’ Men zou kunnen zeggen dat het qua activiteiten een reikwijdte had tot aan de Kaldebornerweg. Veel mensen wonende rondom het voetbalveld voelde zich daardoor verbonden met de ‘vrusschemigers’ Uiteraard lag dat ook aan de 2 cafés die het gehucht rijk was. Deze fungeerde als een soort trekpleister. Hetzelfde gold voor het kruidenierswinkeltje dat naast de beide etablissementen lag.
De eendrachtigheid en ondernemendheid waren groot. Er waren nogal wat verenigingen die domicilie hielden in Vrusschemig. Er was zoals eerder vermeld een voetbalclub. De V.V. Vrusschemig opgericht op 10 juni 1935. En in café Lempers werd in 1949 Fluit en Tamboerkorps “Marijke” opgericht door de heren Wiel van Ooyen en Hub Vroomen. Er was een duivenvereniging genaamd de Gevleugelde Vrienden, een spaarclub en in 1962 werd er een Carnavalsvereniging genaamd de Soeplummele opgericht. De allereerste prins was in 1963: ‘Leo d’r Iestje’. (Leo Vromen)
“Marijke” en de Soeplummele bestaan nog steeds maar dan op de Heerlerbaan. De duiven zijn uitgevlogen en niet meer teruggekomen. De spaarders, na genoeg gespaard te hebben zijn ermee gestopt. En de voetbalclub heeft als zodanig bestaan tot 1967 en is toen opgegaan in de fusieclub genaamd Heerlen Sport.
In de twee cafés was vaker als 2 keer kermis per jaar. Als u begrijpt wat ik bedoel, dan weet u dat het er erg gezellig was. Als het ‘eerste’ zondagsmiddags gewonnen had dan was het bij ‘D’r Flip en de mam’ bomvol. In café Lempers, later Meessen geheten deden sterke verhalen van de duivenmelkers tot in de late uurtjes de ronde. Laila van Bruno Majcherek kwam nog uit de Jukebox. Jonge Klare dronk men nog niet, ‘Oude’ des te meer maar dan wel met een lepeltje suiker erin. Els la Vera, ook wel Elske genoemd was nog van Limburgse makelij. Overigens werd het café van Flip van de Boom later bestierd door Wiel en Corrie Ramaekers.
Als men ‘pinkelen’ moest dan kon dat. Doch om het pissoir of een verbeterde vorm van een HUDO te bereiken moest men bij de een, een lange, te steile trap af en natuurlijk ook weer op en bij de ander aan de voorzijde naar buiten om vervolgens via 2 stenen trapjes naar de achterkant te lopen en dan hoognodig afscheid te nemen van een schuimende plas. Allemaal niet zo gemakkelijk en zeker niet als men al een paar pilsjes of een borreltje ophad. Sneller en veiliger was de ligusterheg aan de voorkant van beide etablissementen te gebruiken. Uiteraard alleen voor de heren. De heg heeft er bij mijn weten niet onder geleden. Ze was altijd groen!
Voor degene die het willen weten, Hudo betekent letterlijk: Houdt Uw Darmen Open.
Het eens zo rustige Vrusschemig ging plotseling in heel Zuid Limburg over de tong. In kwade zin wel te verstaan. De voetbalclub die in 1960 met een groots weidefeest haar 25 jarig jubileum nog vierde, kwam in ’63 door een incident tussen iets te fanatieke supporters en de leidsman plotseling behoorlijk in de problemen. De ‘scheids’ had moeten rennen voor zijn leven. Met het gevolg dat de voetbalbond de club verplichtte om maatregelen te nemen. Door een aantal creatievellingen die de club rijk was werd er een zogenaamd ‘Leo Hornpad’ aangelegd. Dit was een hekwerk van ijzer en draad tussen het voetbalveld en de kleedkamers. De naam van het pad was toepasselijk gekozen. Eerder, in hetzelfde jaar was in de Rotterdamse kuip een vergelijkbaar incident geweest waarbij topscheidsrechter Leo Horn betrokken was. Nadat hij met het geven van een strafschop tegen Feyenoord, in de kuip verschrikkelijk de fout in ging, moest ook hij, via een spurt die van links naar rechts en omgekeerd ging, zijn eigen veiligheid waarborgen. Nadien heeft men in de Kuip speciale dranghekken geplaatst en dat pad naar hem vernoemd.
Vrusschemig, dat ooit 50 woningen en boerderijen telde en waar ooit 220 mensen woonden, herbergde over het algemeen landbouwers of in ieder geval was men van ‘boeren’ afkomst. In 1910 werd er een slachterij opgericht. En in 1921 kwam er een broodbakkerij. Later waren er om maar eens wat te noemen een transporteur van o.a. kolen en slik, een poelier en uiteraard ook handwerkslieden en vaklieden woonachtig.
Vrusschemig, de naam
Vrusschemig, tja hoe zo’n naam tot stand komt? Ik zou het graag willen weten. Een verbastering van de familienaam Vrusch (met een enkele s), zou mogelijk zijn, doch deze naam kwam bij de volkstelling van 1947 maar 20 keer voor in Nederland. Om precies te zijn allen in zuid Limburg. Maar in Heerlen woonden toentertijd maar een enkele Vrusch. Dus dat lijkt mij niet logisch. De naam Vrösch, met ‘umlaut’ kwam vaker voor om precies te zijn telde men bij de eerder genoemde jaartelling deze naam 131 keer. Waarvan ongeveer 81 in de regio wat nu ook wel Parkstad genoemd wordt. Het is maar dat u het weet.
Dezelfde naam maar dan met een andere beginletter, Frusch komt wat vaker voor in deze regio maar ook niet overdreven veel. En nu ik toch met die ‘F’ bezig ben, wat denkt u van Frosch. Het huidige Duitse woord voor kikker en kikvors. Dan zou het getikte verhaal van Bert de Vries niet eens zo gek zijn.
In de 14e eeuw kwam men de namen Vrusschenbach en Vrosschenbroeck in het gebied al tegen. Op een notarieel stuk uit 1793 betreffende een erf deling komt deze laatste naam als Vrusschenbroek voor. Later tussen 1811 en 1832 komt deze naam ook voor op ’n gemeentelijke kadasterkaart. (Een zogenaamd Minuutplan. Sectie F, Blad 01)
Welnu vrij vertaald staat ‘bach’ voor beek, ‘broeck’ en ‘broek’ voor moeras en of voor drassig land. Als we dan uitgaan dat Vrussch een verbastering of andere schrijfwijze is van Frosch en dit vrij vertaal, dan krijg je iets van kikkerbeek, kikkermoeras of kikkerpoel.
De uitgang ig (ich) zou dan een verbastering van bach zijn. Let wel dat indertijd grote delen van Limburg onder het Duitse taalgebied (Rijnland)vielen. Bovendien is Limburg als voorlaatste provincie toegevoegd (1839) aan het huidige Nederland. Ook werd deze streek eens bezet door een Frans leger. Allemaal van invloed op schrijfwijzen en spreektaal. Mocht u meer weten, dan hoor ik het graag van u.
In een handgeschreven dossier (Rechtszaak) uit 1773 komt zowel de naam, Vrussemig, Vrusschenbroek, alsook Vrusschemig in hetzelfde gebied voor. Ook wordt er in dat stuk letterlijk over een persoon geschreven: Gewoont hebbende in het nieuw Huijs op vrusschemig. Denk hierbij ook aan de naamgeving van de huidige Nieuwhuisstraat.
Wilt u meer weten over het verdwenen buurtschap en zijn bewoners dan verwijs ik u naar het boek: Tussen Heerlerbaan en Vrusschemig geschreven door Jo Nelissen.
Vrusschemig is niet meer maar de herinnering aan een markant buurtschap des te meer.
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
Mooi verhaal, Harrie. Jammer dat ook dat oude buurtschap ten onder is gegaan aan de nieuwe tijd.
Leuk de benaming “Hudo”, die kende ik niet. Wel bleven ook bij ons, in Meesemich, de ligusterheggen altijd groen nadat ze flink bewaterd waren.
Groeten,
Bert
Mooi verhaal,tegenwoordig zou de politie goud kunnen verdienen met al die wildplassers.
Ja, dat waren nog eens tijden. Na de wedstrijd je in een kommetje wassen bij café Knubben achterom!! En dan de weidefeesten op het voetbalterrein van Vrusschemig. De “Zwiek”die er lag. (voor niet ingewijden; de dansvloer) en de kegelbaan. Het was al een kunst om de bal op de baan te houden, laat staan ze allemaal om te gooien. Overal “stophout”om de baan een beetje waterpas te hebben liggen. . En Peukes An, met de paraplu. Als de tegenstander een goal maakte had hij kan van An een mep met de paraplu te krijgen!!! Groeten Jo Nelissen
Hoi Jo,
Heel leuk stuk dat je schrijft ik heb het met veel aandacht zitten lezen. Peukes An was mijn oma en ik vind het leuk dat je haar herinnerd en noemt in je stukje.
Groet Hein Hundscheid
Mijn grootouders woonden in Vrusschemig, de fam.Berendsen…heb er een heerlijke jeugd doorgebracht.
En inderdaad: de schermutselingen tussen diverse voetbalclubs zijn me ook bekend….mijn grootvader
voetbalde mee en oma ging kijken, bewapend met een paraplu, voor als het weer eens uit de hand zou
lopen…heerlijke verhalen en een onvergetelijke tijd..blij, dat ik het nog mocht mee maken….
Heb met veel plezier dit verhaal gelezen. Mooi hoe feiten en persoonlijke herinneringen door elkaar gevlochten worden. Ik kijk uit naar meer!
Geweldig om te lezen..je ruikt en snuift de geschiedenis van dit stukje Heerlen!
Wat fijn om nog eens te lezen hoe het vroeger was.
Ik heb er van genoten.
Geweldig, ga zo door
Sjun jeshreve
Wat een mooi verhaal Harrie. Het maakt ook heel wat tongen los en roept herinneringen aan weleer op. Dat was ónze goede oude tijd!
Groeten,
Bert
Harrie, een mooi verhaal. Je hebt verborgen talenten.
Nog meer te lezen over Vrusschemig in het boek; Tussen Heerlerbaan en Vrusschemig. Te bestellen (zolang nog voorradig) via telefoonnummer 045-5663114
heel interessant dit verhaal,over vrusschemig,maar staat hier ook iets over de herkomst van mijn straat de Drieoortsput in?Ik woon nu bijna 8 jaar hier in Heerlen -zuid in voorgenoemde straat.Of weet u misschien hier meer over?
Knappe weergave van feiten en jaartallen. Wekt zelfs een zweem van nostalgie op bij mij als niet inwoner. Jan van Rijn
Beste Harrie,
Met veel genoegen gelezen. Je hebt daarenboven een
aansprekende schrijfstijl/vlotte pen.
Houd me aanbevolen voor vervolgen.
Zit er een “Petite Histoire” van/over/ aspecten van… de hulpdienst in de piepliene?
Erg leuk, wonende aan de Vrusschemigerweg, om te lezen hoe het vroeger was. Zou IG, van Vrusschemig en Palemig en Sjpassemig niet Aken kunnen betekenen. In het plat is bijvorbeeld Slenaken ook Schjlennig
Vrusschemig en Harrie zijn voor mij weer wat dichterbij gekomen. Interessante foto’s en leuke tekst.
Tot de volgende aflevering.
Mooi verhaal Harry komt er misschien een vehaal over de club/voetbal. Vrusschemig? We kijken uit naar meer.
Wiel/Arno
Betste Harrie,dat haste um wer goot geflikt!
Dat mosste mar kinne mar ja dat noem ich talent!
Mieng Complimente,en zow zaage gank wier zoee,
en vruij mich op ut volgende verhoal!!!
SUCCES!!! Der JO.
Betste Harrie, doa kin ich mich alling mar bei aasjleete, succes!
Adiee wah, ut Nathalie
Harrie, alweer een mooi verhaal van jouw hand.
Mijn complimenten.
Wacht op het volgende.
Groetjes Marlies
Voor eentje van ‘boven de Moerdijk’ maar al jaren in het mooie zuiden is het echt interessant om te lezen hoe het hier vroeger toeging.
Ga zo door!
De naam van de duivenvereniging in Vrusschemig heet niet Gevleugelde Vrienden, zoals vermeld in het artikel, maar moet zijn De Vliegende Bode opgericht in 1924
Hoi Harrie
Dit alles kan ik me nog herinneren als de dag van gisteren. Mijn opa en oma kwamen allebei uit de Cörverstraat ,”Cobben en “Eijgelshoven” . Kan me ook nog de boerderij van Geerlings herinneren in de Cörverstraat. Het was daar een moerasgebied met veel “Frösche”. Daar zal de naam ook wel van afgeleid zijn.
Prachtig stukje, ga zo door
zeer interessant, bedankt
Met enige weemoed denk ik aan die tijd, 1955-1962, terug.
Ons elftal met o.a. Frits, Frans, Jan, Boy, Chris, Andre, Angelo en Yuti
Mooi tijd gehad als voetballer bij v.v.Vruschemich.
Ik ben tot aan de jeugd A1 er bij geweest.
Inderdaad een stevige achterhoede en een flitsende voorhoede. Met een midvoor die volgens Dhr. Groeneveld de stormram was. Dat was Kris. Links voor hadden wij een geweldige pingelaar. Hij passeerde 2 keer te veel. Later is deze Dré prof geworden. Jan niet te vergeten. Een geweldig goede voetballer. Zo waren er nog een aantal goede voetballers in het A1. Ik zelf speelde als spil.
Onder leiding van Dhr. Groeneveld was het een zeer gedisciplineert elftal. Maar een paar wedstrijden verloren.
Vele overwinningen gevierd bij café Flip.
Inderdaad een mooi verhaal. In mijn herinnering ( Ik woonde er van 52 tot 67 ) had je een bovenstuk van Vrusschemig ( Zeg van hoek Zandweg/Vrusschemigerweg, via de twee cafe`s, tot en met een zijstraatje met 3/4 huizen – waarvan het laatste bewoond werd door de familie Hollander), en een benedenstuk, meer richting Benzenrade. De Nieuwhuisstraat vonden we eigenlijk geen Vrusschemig meer. In de hoeve De Put was inderdaad in de kelder een put. Die is bij de eerste restauratie van de hoeve, ( late vijftiger jaren) ge-inventariseerd, en bleek ( volgens mijn ouders destijds) veel ouder dan de hoeve. De hoeve zelf dateert in mijn herinnering uit het midden van de 18e eeuw, en bestond tot begin vijftiger jaren uit het gebruikelijke carre. Daarvan is een gedeelte gesloopt voor de verbreding van de Zandweg , en vervangen door een muur zodat de binnenplaats zijn oorspronkelijke afmetingen behield. Op die binnenplaats is nog een groot schilderwerk opgezet door Sjir Lataster, als proeve voor zijn latere opdracht voor het Philips-gebouw (?) in Eindhoven.Ik ben bang dat dat verloren zal zijn gegaan. Eerdere bewoners waren een familie Scheepers. Zowel de VV als Prinses Marijke hebben me nog even op proef gehad, maar noch voor het een of het ander had ik aanleg, geloof ik. Floris Deckers
Woonde deze Floris niet in die mooie boerderij, t/o de bungalow van Widdersoven?
Ik herinner me dat die van Deckers een grijze Eend hadden …..
Ja Marleen. En jij woonde beneden aan de Zandweg. En jij wandelt nog steeds veel met je hond.
Hallo Jo,
Ik ben Marleen, mijn ouders bouwden op de Zandweg de huizen 9 – 11 – 13 – 15 al in het begin van de jaren ‘30. Vanaf ong 1955, bouwde mijn vader een huis in onze tuin die liep van de Zandweg tot aan het einde van de Bleriotstraat, later bouwde Fam. Hollanders ook nog een huis op dat deel van onze tuin!
Mijn zus Els woonde later nog lang op Zandweg 15, zei was het, die daar vaak wandelde met haar hond, helaas is zei een paar jaar geleden overleden …
Hallo Floris,
Ja ook ik heb hele mooie herinneringen aan Vrusschemig en de Zandweg. En aan jouw en je broer Jaap. Wij mochten samen gaan vissen in Strijthagen omdat jouw vader van de O.N. was en op kasteel Strijthagen woonde De Haas die ons beide nog heeft getekend. Je moeder rookte Goldenfiction en wij stiekem ook een keer. Jaja mooie tijd. Grtjs Jo
Er zijn nog altijd enkele exemplaren te koop van het boek “Tussen Heerlerbaan en Vrusschemig” geschreven door Jo Nelissen Tel 045-5663114. Met Nog meer wetenswaardigheden over dit gebied
Een paar jaar geleden zag ik de titel van uw boek op http://www.coriovallumboeken.nl, natuurlijk heb ik ook een exemplaar in mijn bezit, mijn complimenten, met veel plezier denk ik wel eens aan die tijd van weleer, zoals het piepkleine winkeltje van Fam.Ortmans, waar we voor een stuiver of zelfs minder zoveel keus hadden aan snoep.
Ik herinner mij nog het geluid van de bel die aan de deur hing en de geur van huishoudzeep en waspoeder.
Mijn ouderlijk huis was zandweg 26 (hoek k.l.m.straat)
Ik herinner me dat ook, wij gingen daar vaak snoep kopen, maar het smaakte allemaal naar waspoeder, en ook die bel herinner ik me nog …. leuke tijd!
De fam. Langendijk herinner ik mij ook nog, het leuke huis met het spitse dak ….
ik was alleen een stuk jonger dan jullie.
Hallo Marleen, ik ben van 1952, ben/was de een na jongste, bezocht de Magdalena basis-school te Heerlerbaan, de K.L.M.Straat bleek een onzichtbare Grens tussen de St. Jozefkerk en de St. Anna kerk met bijbehorende scholen. Ons familiedozijn is vanaf 2012 tot op heden gehalveerd. In 1972 getrouwd en 34 jaar in Z.H gewoond, woon intussen alweer ruim 17 jaar met veel plezier in het mooie Emsland in Duitsland.
Mijn jeugdherinneringen zijn mij dierbaar, en komen tot leven van zwart/wit tot kleur en geur, fijn om te delen met gelijkgestemden.
ik kan mij dat ook herinneren van fam eijgelshoven want mijn moeder kwam ook van de cörverstraat dat is maria gulikers en van fam akkermans kan ik mij ook nog herinneren
ik ben geboren op vrusschemig in de corverstraat heb er mijn jeugd door gebracht en die was onvergetelijk een heelijke tijd mee gemaakt vooral bij berta en flip in de kroegen was een mooie tijd
wie zou me nog kunnen helpen aan de woorden van het liedje dat toen der tijd werd gemaakt voor de soeplummele ik weet alleen nog het begin,
vrusschemig ich houd van dich doe mit dien carnaval lang leve de soeplummele vier sund joa uveral
Mijn moeder is Jeanette Geerlings en was een van de acht kinderen van de familie Geerlings. Zij en tante Fien zijn de twee laatste dochters van de familie. Onze familie vindt het tot op heden nog steeds erg jammer dat vrusschemig verdwenen is. Als iemand nog foto’s heeft van toen zou ik het fijn vinden als hij die online zou plaatsen. Geregeld wandel ik nog door het stukje wat is overgebleven van de gruverberg en de corverstraat. Bedankt voor het leuke stuk.
Beste Huub, je zal mij wel niet herinneren. Maar je oudeste zus zal mij wel herinneren. Ik kwam haar in Hilversum tegen bij het marine opleidingskamp. Ik ben de oudeste zoon van Betha Geerlings.
Wel weet ik dat mijn moeder nog veel foto’s had van Vrusschemig.
Dan zal contact moeten opnemen met mijn broer Wiel die heeft het huis leeggehaald na het overlijden van mijn moeder. De kinderen van Giel zullen wel foto’s hebben van de voetbalvereniging, want hij was voetballer bij die club.
Groetjes
jo Stessen van uit Den Helder
Harrie, leuk verhaal, ik heb met plezier gelezen.
groetjes paul bessems
Wat leuk om het verhaal en de reacties hierop te lezen. Het boek heb ik meteen gekocht en gelezen toen het uitkwam. Ook daar heb ik van genoten.
Er komen weer veel herinneringen boven uit mijn jeugd.
Ik ben er n.l. ook geboren en getogen, jammer dat dit allemaal weg is.
Gelukkig kan niemand ons de herinneringen afnemen, toch!
Groetjes, Toon Nollgen
Ik kwam toen vaak op de Heerlerbaan!Met veel vrienden van de molenberg.We waren vaak bij cafe Kockelkorn in de buurt en daar kwamen Marjo,Gerlise,en hun broer met ons leuke dingen doen!Hij Kockelkorn was veel zat en dan was die erg lastig,zijn vrouw was een schat,de kinderen hadden het moeilijk daardoor!Marjo een heel leuke meid was toen mijn vriendin wat was ze lief en aardig!Alleen haar vader vond dat niet goed en dat was jammer!Zij was de vriendin van Mia Reul twee handen op een buik!Wat hebben we daar wat afgelachen en een prachtige tijd gehad samen met jongens van de molenberg!Marjo kwam toen naar een wedtrijd van ons kijken van VVH16 echt een schat!Ze hadden dinsdags dicht en dan vaak een fuif waar ik door Marjo vaak werd uitgenodigd!Ik ben nooit gegaan omdat de anderen niet mochten!en ik moest hem niet bang dat hij weer gedronken had!Later ben ik haar op een tentfeest op de Heerlerbaan tegengekomen en het klikte weer meteen!Was echt een schat!Zij was getrouwd en ik was getrouwd!Beiden gelukkig en dat hadden we verdiend na die toch moeilijke jeugd die we haddent:zij hadden een cafe en wij hadden een cafe is altijd hard werken en vaak niet leuk!Marjo als je dit leest vele groeten van Rudie van de molenberg!Toffe tijd!
De tijd tussen 1944-1960 waren ook geweldige jaren. Er was altijd iets tedoen.Ik zoek een foto van voetbal elftal b1 jeugd dat kampioen werd in 1954. Onvergetelijke tijd
prachtige verhalen , heb zelf ook in de jeugd gevoetbald. kwamen steeds bij Flip bij elkaar . Zijn zelfs met de gehele club naar Schiphol en Volendam geweest, een avontuur toen der tijd. op het voetbal veld ging vaker de bal in de patjerine { bij Zannetie} wat een gedoe om deze eruit te krijgen.Zefs woon ik nu in Waubach en kom geregeld de zoon van dhr Groeneveld tegen namelijk Ger want die woont er ook. Wie nog foto’s heeft van deze club had ik deze ook graag in mijn bezit of inscannen en naar mij toe sturen. gr Wiel Crombach
Hallo Wiel Crombach,ik had een tante ,die haar meisjes naam was Crombach ,zij was getrouwd met een oom van mij ,met naam Harrie Schwanen. Ben jij mischien familie van haar.?
Gr Hannie.schwanen
Sorry Hannie , ik had geen oom die Harrie Schwanen hete, wij komen oorsprokelijk van Benzenrade en zijn in 1959 naar de Heerlerbaan verhuisd.
Beste Wiel
Beter laat dan nooit. Ik Wim Butink kwam bij iets opzoeken Vrusschemig tegen en was mijn interesse gewekt. Ik heb nog een jeugdelftal foto met Gerrie Groeneveld uit 1963 ik wil je deze foto graag scannen en toesturen
Ik ken eigenlijk alleen de Crombachs van de Caumerweg bij Vrusschemig. Gr wim
Mijn grootvader Herman Jozef Eurlings was van Vrusschemig afkomstig en later woonachtig op de Euren, Kleekampsweg 10, langs de bosrand.
Sommige van mijn voorouders, de familie Keulaerts, kwamen uit Frusschenbroek (1720) bij Heerlen. Is dit misschien ook Vrusschemig?
ik woon sinds 1968 in Duitsland, maar heb in mijn jeugd nog bij Vrusschemig en later bij Heerlen-Sport gevoetbald. Het was voor mij een geweldige tijd en een fantastische club. Ook het boek, dat ik van mijn nicht Ingrid (Reuters) gekregen heb, is pure Nostalgie voor mij en heb tranen in de ogen wanneer ik b.v. aan Pilla denk.
Paul Nelis
ook ik ben geboren en getogen in vrusschemig. wonend tegenover het kolen bedrijf van frits nolgen. ook ik heb er de tijd van mijn leven gehad. de kafee van berta en korrie waren voor mij een tweede thuis. veel plezier gehad
jammer dat alles eens verdwijnt. wij waren met twaalf kinderen en het was een beetje aanpoten thuis. een groot min punt was toch wel de WC die niet aangesloten was op het riool. eens per jaar moest de beerput geleegd worden en dat was geen prettige bezig heit. wel vond en vind ik de omgeving waarin wij woonde prachtig. Ik ben dan ook blij dat mijn wiegje in vrusschemig mocht staan.
willy van wezel
Ans Weyers
BEZIT EEN OUDE FOTO UIT 1932 GEMAAKT VANAF DE KWEEKSCHOOL, RICHTING WELTEN BENZERADE
HIEROP VOOR MIJ ONBEKENDE GROTE GEBOUWEN. KAN IK DEZE FOTO NAAR UW MAILADRES STUREN, MISSCHIEN WEET U ER VERDER IETS MEE.
Ben kleindochter van Flip van den Boom. Woon nu in Roermond. Tegenover de cafe van opa woonde een zekere Huupie? Met zijn moeder. Kan me het winkeltje van Ortmans nog herinneren. Hing een koekkoeksklok.
Mijn vader hielp na zijn werk mee in de cafe, opa lag in het sanatorium in Hornerheide. Mijn vader en moeder hebben ook nog in Vrusschemig gewoond. Mijn zusje en ik weten hier nog maar heel weinig van.
We zijn in 1962 of 1963 naar Kunrade verhuisd. Weet erg weinig van deze tijd. Alle info is welkom.
Carin Ramaekers.
Hallo,
Ik ben alle verhalen eens aan het lezen.
Ik ben er ook geboren en heb er tien jaar gewoond van 1967 tot 1977. Bij mijn oma in het huis en haar zoon Huupie) wat mijn oom was. Ik heb daar met mijn vader Hub Janssen en moeder Marleen Linden gewoond.
Ze hebben eerst tegenover de cafe gewoond en zijn naderhand verhuisd naar beneden op 19b. Dat was een vrijstaand huis met een lichtblauwe deur.
Wij woonden op de hoek van zandweg en vrusschemigerweg in de roze, later witte bungalow. Mijn herinneringen gaan vooral terug naar de winter met sleeen en auto’s die de berg niet opkwamen. Ook herinner ik mij een winter waarbij een koekenpan word gebruikt om de berg af te glijden.Ons gezin is verspreid over heel Nederland en ver daarbuiten. Mijn broer Boy in New York, zus Tilly in Brussel.
Ik herinner me de Fam Widdershoven nog goed, ik kende je moeder ook goed.!
Je zus Annet, en ben nog op een fuif van Boy geweest.
Herinner me inderdaad de bungalow nog in rose, mijn broer Peter kwam meen ik ook bij jullie?Mooie herinneringen aan de Zandweg tijd!!
Ja mensen, wat was het een mooie tijd. Puur uit nostalgie heb ik dat boek geschreven. Ik mocht nog met heel veel oude Vrusschemigers spreken. Dacht in een half uur wel mijn gegevens te hebben maar vaker dan eens werd het een hele avond. Geweldig. Nu in deze tijd van de coronavirus wens ik iedereen veel leesplezier en blijf gezond. Jo Nelissen, Petrus Dorrstraat 9 Spekholzerheide
Ik ben in 1959 op de parmentierstraat geboren, op nr 36 de witte bungalow op de hoek met de klm straat en tegenover de tennisbaan van DSM, ODS: ontspanning door sport. Heerlijk opgegroeid met het geluid van de geslagen tennisballen. En vanaf de klm straat tussen de weilanden door naar het snoepwinkeltje en later naar kruidenier meertens.
Op de zandweg woonde ook de familie bogers en op de bleriotstraat de familie Burg. En mevrouw Hollander wandelde met haar hondje Whiskey (?).
In hoeve De Put woonde de familie Welten met dochters Marianne en Cecile en zonen Bart en Rob. Die laatste woont daar nu weer.
Op de Vrusschemigerweg in een zijstraat lag een poelier geloof ik en een stukje naar beneden, een weggetje het bos in, woonde de familie Gehlen. Allemaal jongens, waren we een beetje bang voor.
We sleeden vanaf de hellingproef aan de klm straat en ook gewoon vanaf de Gerben sondermanstraat.
Het weiland aan het weggetje naar het snoepwinkeltje was heel nat en drassig, bijna moerasachtig. In het bosje onderin speelden wij als meisjes en blijkbaar ook een groep jongens; we vonden daar ‘ blote blaadjes’ . Die hebben we verbrand en een briefje achter gelaten ‘de zwarte hand’. Bleek jaren later dat die van mijn broer en zijn vriendjes waren.
Heeft er nog iemand foto’s uit die tijd??
Judith kochen
Hellingproef moet zijn hellingwei
Hoi Frits,
Wat een geluk dat jij nog Jac en Wim achter je achter je had
om de gaten dicht te lopen. Wij hebben mooie jaren gehad
bij Vruschemig, we zijn drie jaar kampioen geworden met het B en A elftal.
Wim Butink
Bedankt Wim
Ja ons B elftal was ijzersterk!
Een echte vrienden elftal met een unieke leiding!
Ik ben met 16 jaar naar de Koninklijke Marine gegaan als beroeps en voor 8 jaar getekend en dus was het voetballen voorbij Tot het moment dat ik werd opgenomen in het scheepselftal bij het bezoek in 1967 aan Canada en later op de marinebasis op Curaçao waar ik 18: maanden mocht verblijven!
Na mijn diensttijd heb ik nog jaren met plezier gevoetbald bij Bekkerveld !
Groetjes Frits Hueber
Bedankt Wim,
Omdat ik niet bij VVH 16 wilde voetballen vertelde een buurjongen dat hij bij Vrusschemich voetbalde en zo kwam ik als jongen van de Molenberg bij Vrusschemich terecht!
Wat een geweldige tijd heb ik gehad tot ik met 16 jaar naar de Marine ben gegaan!
En met tranen moest toekijken naar het voetballen van de vaste bemanning van het opleidingskamp in Hilversum en later in Amsterdam!
Aan boord van de schepen waarop ik gevaren heb mocht ik niet meevoetballen op het scheepselftal!
Pas in 1967 mocht ik wel bij het bezoek van het 100 jarig bestaan van Canada en de Expo 67 in Montreal tegen elftallen van andere bezoekende schepen en voornamelijk Engelse elftallen die erg sterk waren!
Ik moest 18 maanden op Curaçao dienen en daar heb al die tijd gevoetbald op het elftal van Marinebasis Parera!
Na mijn diensttijd heb ik jaren gevoetbald op het derde van Bekkerveld!
Groetjes
Beste Frits,
Ik kwam via een oude krant op deze site. Ik geloof dat mijn opa jullie trainer was (Wil Groeneveld). En ik heb hier boven al mijn oom Gerrie zien langskomen, maar hebben jullie ook met mijn vader gespeeld (John Groeneveld) ik weet dat ie vroeger voetbalde maar heb nooit gehoord precies waar.
Groeten
Beste Tom ,
Ja jouw vader John heeft ook gevoetbald maar hij speelde een elftal hoger maar volgens mij niet lang want hij was meer een muzikant met een eigen band!
Later werd Gerry Groeneveld door zijn vader toegevoegd aan ons elftal!
Groetjes
Leuk om dit allemaal terug te lezen. Ik heb zelf tot mijn 10e in Vruchemig gewoond.en wel op de Vruchemigweg 19b. Ik woonde daar met mijn.oma Maria Linden van Ooijen, met haar zoon (mijn oom) Hupi Linden haar dochter (mijn moeder) Marleen Linden en mijn vader Huub Janssen. Ik weet dat mijn opa Jo Linden rond 1949 is overleden in de mijn. Ik weet dat mijn oma eerst op nummer 2 heeft gewoond tegenover de 2 kroegen.
Ik liep soms als kind zijnde door t kôrversjtaotje naar school. En ik herinner me de fam. Van Melis die woonden aan de overkant. De Proemehoek was ook een straatje waar ik gelopen heb. Achter bij ons woonde een man de we “Brull” (?) noemden die had een grote zwarte doberman die me een keer de boom in heeft gejaagd.
Verder de supermarkt boven aan de weg daar gingen we altijd boodschappen halen.
Leuke herinneringen.