Deel 2: De Bokkeriejesj in de na-oorlogse tijd: 1953 – 1975

Het eerste officiële jubileum, 5 x 11 jaar met Prins Jan I Hermans wordt in 1953 gevierd, helaas door de watersnoodramp in februari wordt het carnaval uitgesteld naar de zomer op 25 en 26 juli, er wordt een geweldig jubileumfeest opgezet, de Hedsjers en met hun de vele duizenden bezoekers die van heinde en verre zijn gekomen om de prachtige carnavalsoptocht te zien, beleven een geweldig schouwspel.

In die periode doen de eerste dansgroepen van vijf dansmariekes ook hun intrede. In 1956 wordt Prins Fer I Mannheims uitgeroepen tot Prins – hij is de grootvader van de Prins in  2007 Prins Marcel V Mannheims – er wordt een mooi carnavalsboekje uitgegeven, geheel in het Hedsjer plat en opgesmukt met veel moppen en Hedsjer dorpspraat. De Raad van Elf wordt het “Kabinet” genoemd en vanaf dan spreekt men ook van een kabinetssamenstelling waarin elk lid van de Raad Elf een ministerspost heeft met een bijnaam.

In 1957 en 1958 verschijnen ook al van die mooie carnavalsboekjes, In 1958 wordt Thei II Vrolings uitgeroepen tot Prins, hij wordt de latere Opperbok. Een andere zeer bekende Hedsjer die uitgeroepen wordt tot Prins in 1954 is Thijs I Wijnen. Aan het einde van vijftiger jaren tot 1962 vlotte het ook niet zo op Ghen Heij met het carnaval, er worden wel Prinsen uitgeroepen, maar organisatorisch verloopt het allemaal moeilijk en problematisch.

Toch worden in die vijftiger jaren veel gezellige carnavalsavonden in het oude Patronaat georganiseerd met veel buut en zang voor en door de eigen bevolking, een naam die ook niet vergeten kan worden is die van Antje Kleintjens. Authentieke radio opname van haar optreden in de buut uit die tijd zijn bij L1 in het archief en zijn enkele jaren geleden nog eens uitgezonden. Andere bals zoals het prinsenbal worden dan nog in de zaal “Dancing Nationaal” van Heijnen op d’r Bok georganiseerd, ook werd toen al een z.g. sjolkenbal (schortenbal) gehouden.

Het befaamde maar helaas uitgestorven “Driek” verbranden vond toen ook plaats. Dit was het verbranden van een stropop op de laatste dag van het carnaval. De krant van 12 november 1959 vermeld dat Bokkeriejesj met een kabinetscrisis worstelen. Die crisis in het begin van de zestiger deed zich daadwerkelijk voor, door geldgebrek kon er nauwelijks iets fatsoenlijks georganiseerd worden en wat erger was het vertrouwen bij de Hedsjer bevolking was verdwenen.

In 1960 en 1961 was er geen andere mogelijkheid dan twee jaar achter elkaar met dezelfde Prins Jan II Heynen op bescheiden wijze carnaval te vieren. In 1962 komt er een nieuw bestuur en een interim Opperbok Thei L’Ortye die de kar weer vlot trekken, het jaar daarna is Joep Kleinjans weer Opperbok en gaat het weer vooruit. Helaas zijn uit die periode geen notulen van gehouden vergaderingen en groepsfoto’s teruggevonden. Bekende Prinsen uit die tijd zijn Jo I Hamekers en Deljo I Tumulero.

Periode 1964 – 1975
De periode vanaf 1964 bracht weer iets anders, het gaat weer bergop met de Bokkeriejesj. In 1964 wordt het 6 x 11 jarig jubileum gevierd met jubileumprins Jo II Bodelier. Saillant detail uit het jaarverslag, de Brand’s Bierbrouwerij schenkt 25 gulden voor het jubileumfeest. In 1965 hebben de Bokkeriejesj één dansmarieke “Treesje Smeijsters” dochter van het kasteleinsechtpaar Smeijsters die hun zaak hadden aan de Schelsberg. Wat gebeurde er nog meer in die zestiger jaren; de vereniging sluit zich aan bij de Federatie van Heerlense Carnavalsverenigingen (F.H.C). Thei Vrolings wordt in 1966 Opperbok, een betere spreker kon de vereniging zich niet wensen.

In 1966 ontvangt oud Opperbok Joep Kleinjans de “Orde van Verdienste” van de F.H.C. Om meer geld in de verenigingskas te krijgen wordt gestart met de verkoop van donateurkaarten, de dames van de Raad van Elf organiseren kienavonden, er komt een single op de markt met twee zeer bekende Hedsjer schlagers “Hèëlehei doe bis en bliefs va mich” en “Lek mich dat ins oeët” beide van Jo Janssen en er wordt aansluiting gezocht bij de Bond van Carnavalsverenigingen in Limburg (B.C.L.). Bekende Prinsen uit die periode zijn, Rijk I Valize. Ger I Rijvers, Jo II Heckers, Ton I Bons en de broers Gijs I en Bernhard IGeutselaar. Er wordt ook regelmatig deelgenomen aan het B.C.L. treffen, een jaarlijks treffen van ruim 150 carnavalsverenigingen steeds wisselend in noord, midden of zuid Limburg en waarbij vaak hele leuke contacten worden gelegd en zelfs langdurige vriendschapsbanden ontstaan zoals met “De Rieste” uit Margraten en de “Garekiekere” uit Gulpen.

De Federatieavonden van de F.H.C. worden op toerbeurt georganiseerd met de nadruk op verbroedering. Vanaf 1968 komen er dansmariekes, veel dansmariekes in alle leeftijden en jongens die als danspartner fungeren, er worden dansmarieketoernooien georganiseerd en bezocht in binnen en buitenland waarbij veel prijzen worden behaald door de meisjes zowel individueel, maar ook als groep of als danspaar, dit gebeurt allemaal onder de deskundige leiding van mevrouw Willie Vrolings de echtgenote van de Opperbok.
De dansmariekes van Heerlerheide worden geduchte tegenstanders en brengen veel mooie prijzen in de vorm van bekers mee naar huis. Begon het met solo dansmarieke Marlies Dierx en de groep Tonny van de Munckhof, Ria Scholten en Nooyen. In 1969 volgt het solo dansmarieke Gerda Bons, de zus van Prins Ton I Bons. In 1969 krijgt voorzitter Niek Griek de “Orde van Verdienste van de F.H.C.

In de jaren zeventig volgt een periode met zeer veel hoogtepunten; de vereniging wordt lid van de Internationale Interessengemeinschaft für Karnavalischtische Tanzturniere (I.I.G.) en de Föderation Europäische Narren (F.E.N). Hein Holtus wordt uitgeroepen tot Europaprins van Gemeenschap van Europese Carnavalsvrienden (G.E.C.) met haar zetel in het Toptel te Vaals. Vele reizen naar België en Duitsland zijn het gevolg en de vriendschapsbanden met verenigingen uit Leuven, Aarschot, Diest, Borgloon, Tienen en Keulen worden hecht en langdurig met vele wederzijdse uitwisselingen van bezoeken. Er wordt Koninklijke Goedkeuring gevraagd en verleend aan de eerste statuten van vereniging.

Vanaf 1972 worden in het gerenoveerde Corneliushuis alle carnavalsactiviteiten gehouden Prins Jan III Vrolings is de eerste Prins die na de renovatie geproclameerd wordt. In 1972 neemt de toename van het aantal dansmariekes zo’n grote vlucht dat het nog nauwelijks bij te houden is wie er allemaal lid zijn.

De vereniging bouwt op het perceel van constructiebedrijf Rijvers aan de Ganzeweide, de eigenaar is de vader van Prins Ger I Rijvers, een eigen loods om hun prinsenwagen te stallen en er wordt een grote plateauwagen omgebouwd tot wagen voor de Raad van Elf. Het bouwen van een eigen prinsenwagen zo om de twee jaar door de leden wordt een terugkerende bezigheid. In 1972 wordt ook gestart met de uitgave van een eenvoudig info bulletin met maandelijkse informatie voor de leden van de Raad van Elf, dit groeit uit tot een heus verenigingsorgaan genaamd “Der Bokkeriejer” waarvan er uiteindelijk ruim 120 elke maand door de eigen redactie gemaakt worden, het laatste orgaan wordt in 1979 uitgegeven. In 1973 wordt het 75 jarig jubileum gevierd, een kleinschalig feest maar met een grote uitwerking voor de Hedsjer bevolking. Drie dagen feest in het Corneliushuis met een keur van artiesten uit Limburg maar ook uit het naburige Duitsland. Groot is echter ook de verassing als er bezoek komt uit Canada van de carnavalsvereniging “Rot Weiss” uit Calgary. Alberta met een echte Indianengroep erbij.

Helaas is er ook een zwarte dag in 1974 als op 8 januari de voorzitter Niek Griek toch nog vrij plotseling komt te overlijden. De echtgenote van de voorzitter van de optochtcommissie Jan van Boxtel schenkt de vereniging een nieuw vaandel met het wapen van de Bokkeriejesj. In 1974 wordt het Karnavals Kommitee Heerlerheide (K.K.H.) opgericht, dit kommitee stelt zich tot doel om zoveel mogelijk leden te werven die jaarlijks 111,11 gulden willen betalen om de carnaval op Ghen Heij en de Bokkeriejesj in het bijzonder financieel te ondersteunen.

In datzelfde jaar wordt ook de vereniging van oud Prinsen van de Bokkeriejesj in het leven geroepen met als eerste voorzitter Sjef Quaedvlieg. In 1975 moeten de Bokkeriejesj gedwongen door de verkoop van het perceel en gebouwen van Rijvers aan KEPU met hun loods verkassen. Dankzij de spontane medewerking van Lei Quaedvlieg van het gelijknamige transportbedrijf wordt er een nieuw stuk grond verkregen aan de Jongmansweg. Met vereende krachten en met extra hulp van vrijwilligers waaronder de vader van de Opperbok Thei Vrolings, Sjeng Vrolings die vele uren aan het metselen slaat wordt in allerijl een nieuwe loods gebouwd waarin plaats is voor twee carnavalswagens.

Lees verder:
– Deel 3: De Bokkeriejesj in volle bloei: 1975 – 1986

Lees ook:
– Deel 1: De Bokkeriejesj van Groeët Ghen Heij
– Deel 4: Een nieuw tijdperk voor de Bokkeriejesj: 1986 – 2010