Na mijn lagere schooltijd op de Broedershool op de Molenberg en de Don Sarto-school ( zie betreffende artikel) is de tijd aangebroken voor “het echte werk”.
Op de eerste schooldag ging ik met mijn boekentas achter op de fiets richting Schimmelpenninckstraat. Het eerste obstakel diende zich al aan: de spoorwegovergang op de hoek Voskuilenweg/Kloosterkoolhof was gesloten. (Later zou ik begrijpen dat dit een veel gebruikte smoes zou worden als je te laat op school kwam). Aangekomen op school was ik meteen onder de indruk van de grootte van het gebouw. Naast de fietsenstalling was een hoge trap.
Als je die afdaalde kwam je op de grote speelplaats. Achter de school was nog een (iets kleinere) speelplaats. De lagere klassen hielden zich op op de kleine, de hogere klassen op de grote. Als de grote elektrische toeter bij de hoofdingang loeide moesten we ons in rijen opstellen. Daarna kon je naar je klas. Daar aangekomen werd er even gewacht tot de directeur ( Dhr. Grootjans) ons via de intercom goede morgen wenste. Daarna werden er een paar Weesgegroetje en een onze vader gebeden; Grootjans bad voor, halverwege het Weesgegroetje vielen wij in.
Ik vond dat in het begin een beetje vreemd, een hele school waar alle leerlingen vanuit hun eigen klas uit volle borst aan het bidden was. Daarna begon de les. En aantal namen van leraren kan ik me nog herinneren. Meester Reinaerts (ook wel “der Sjang ” genoemd) gaf wiskunde, evenals meester Essers. Duits werd gegeven door de lange meester Ploumen. Die rookte de hele dag zware sigaren in de klas. ( moet je nu eens proberen! ). Natuurkunde werd gegeven door meester Brunenberg, evenals boekhouden. Scheikunde door meester Magermans ( bijnaam “der koelkop” ). Tekenles kregen we van meester Theewissen uit Bocholtz, Franse les van meester Klinkers van de Molenberg ( bijnaam “der voele Harie). Meester Senden gaf Nederlands. Geschiedenisles kregen we van de kleine Sjakie Quint. Die had zelf een geschiedenisboek geschreven, wat natuurlijk op de boekenlijst stond!
Sjakie woonde op het Eikske (in Landgraaf) en kwam elke dag met zijn vespa-scooter naar school. Dan had je nog godsdienstles. Die kregen we van pater Welters, een pater-montfortaan die in het “kloostertje” woonde tegenover de kerk van Leenhof. Godsdienst was een zeer belangrijk vak en werd zeer uitgebreid gedoceerd. Het was zelfs zo, dat er een schriftelijk en mondeling examen werd afgenomen. Allemaal heel officieel, in het bijzijn van een gecommitteerde van het bisdom Roermond. Dat examen deed je in de vierde en laatste klas. Als je zakte mocht je niet op examen voor je mulo-diploma!
Dat streng-katholieke karakter kwam o.a ook tot uitdrukking door de deelname aan de jaarlijkse sacramentsprocessie in de Heerlense Pancratiusparochie. De hele school moest dan verplicht meelopen! Slechts bij hoge uitzondering hoefde een leerling niet mee te doen. Er moest dan wel een schriftelijke verklaring van de ouders worden overgelegd!
Geruime tijd voor de processie moest er worden geoefend. Dat gebeurde op het schoolplein en in de straten rondom school. Dit tot groot vermaak van de meiden van de tegenover onze school gelegen huishoudschool! Die hingen uit de ramen en als we langs kwamen begonnen ze te joelen. Wij liepen in drie rijen naast elkaar. De middelste rij droeg een lange houten stok met een kruisbeeld erop. Het kruis recht omhoog betekende dat er een Weesgegroet moest worden gebeden, het kruisbeeld naar links was een onze vader, naar rechts een “eer aan de vader, de zoon etc.”
Het regime op St. Henricus was vrij streng. De leraren waren niet te beroerd om af en toe een flinke lel uit te delen. Er werd ons voorgehouden dat een leerling die Henricus met goed gevolg had doorlopen wel goed terecht zou komen. Strenge discipline werd je met de paplepel ingegoten. Natuurlijk hadden we ook ruimte voor kattenkwaad. Zo had de “koelkop” de gewoonte om met zijn brandende pijp het klaslokaal in te komen. Als zijn pijp na verloop van tijd uitging liet hij ze door een van ons opnieuw vullen met tabak. Soms stopten we dan eerst onderin de pijp luciferkoppen. Als het vuur dan uiteindelijk beneden kwam kreeg hij een steekvlam naar zijn neus.
Meester Klinkers had ook een gewoonte. Hij vroeg aan een van de leerlingen een potlood. Nadat hij die gekregen had peuterde hij ermee in zijn oren. Vervolgens wreef hij hem “schoon” en gaf hem weer terug!
Meneer Grootjans nam zijn boterhammetjes van thuis mee. In de klas at hij die dan op, waarbij hij altijd kruimels brood op zijn vest liet vallen. Zo liep hij dan door de klas totdat iemand hem erop attent maakte en hij zijn vest schoonmaakte.
Meneer Reinaerts liep op school altijd in een gele stofjas. Tijdens wiskundeles ging hij vaak naast een leerling in de bank zitten om te kijken of hij zijn huiswerk goed had gemaakt. Hij vergeleek de opgaves in je schrift met hetgeen een andere leerling op het schoolbord schreef. Als hij dan bij jou een fout ontdekte volgde een “standaardprocedure”: hij porde je met een elleboog in je zij en sprak daarbij de historische woorden: “heb je ’t verbetert?”.
Pater welters nam ook geen halve maatregelen. Als je iets uitspookte wat hem niet beviel liet hij je doodleuk 50 bladzijden uit het godsdienstboek overschrijven. Als je tijdens zijn les iets anders dan je godsdienstboek in je handen had en hij zag het dan werd het in beslag genomen. Aan het eind van het schooljaar werden alle in de loop van het jaar afgenomen spullen verloot. Met een beetje geluk won je je eigen spullen terug!
Er waren ook speciale regels met betrekking tot het roken. Dat was toegestaan indien je minimaal 100 meter van de ingang van de school was.
Spijbelen werd niet getolereerd. Toch werd het wel eens gedaan. De favoriete hangplek was dan de ijssalon Salla op de hoek van de Kloosterkoolhof en de Schaesbergerweg. Tijdens het laatste jaar ging je traditiegetrouw op retraite in het retraitehuis in Spaubeek. Daar verbleef je drie dagen intern. ‘S morgens werd je door een van de paters gewekt door een klop op je deur en de woorden “geloofd zij Jezus christus”. Als bewijs dat je wakker was antwoordde je dan: “in alle eeuwigheid amen”, waarna de volgende kamer aan de beurt was.
Na vier spannende maar toch mooie jaren deed ik met succes eindexamen en was het tijd voor de toekomst.
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
Schitterend, Ton! Laat ik nou altijd gedacht hebben dat de katholieke jeugd zo keurig en gediscipilineerd was. Om luciferkoppen in een pijpekop te stoppen, hoe bedenk je het? Op kantoor hebben we eens wat pottertjes (dropjes) in de pijptabak van een chef gedaan; hij begreep niet waarom de tabak ineens zo vies smaakte.
Leuk trouwens dat jij ook nog zoveel details weet.
Groeten,
Bert Nijkamp
Hoi Ton, we kennen elkaar uiteraard niet ( lijkt me ) maar het is geweldig om al deze verhalen te lezen.
Ik ben van de eerste lichting meisjes op Henricus Mavo en heb in 1974 m’n diploma gehaald.
Dus dat is ook al een “paar ” jaartjes geleden.
Mijn herinneringen aan die tijd zijn me dierbaar. Met name ook alle basketbal- en volleybal wedstrijden die we met het meisjes team hebben gespeeld.
Veel namen van leraren met hun typische bijnamen zitten ook nog in mijn koppie en herinneringen. Ook de beelden van stelletjes flitsen aan me voorbij…
Hallo Ton,
Leuk verhaaal over de Henricus.
Ik zelf ben in 1960 naar de Petrus & Paulus Mulo gegaan in Schaesberg. Daar ging het ongeveer hetzelfde toe. Ook wel een streng regime onder de directeur Swaghemakers.
Veel jongens van de Molenberg gingen toen naar de P&P.
Toch wel een leuke tijd gehad daar.
Leuk die verhalen van vrueger……
Ton, op de Henricus Mulo heeft ook een broer van mij gezeten, Leo Smeets.
Hij woont nog steeds in Meezenbroek!
Groeten Jan Smeets.
Fraai verteld, helemaal herkenbaar, jaren terug in de tijd. Nog een opmerking: als je je geschiedenis niet goed geleerd had, kon je op zondagochtend bij dhr. Grootjans thuis komen, om aldaar te laten horen dat je de stof wel beheerste. Enkele vragen goed, kon je weer de berg af, naar huis.
Heb zlef ook zo’n foto, retraite in nov. 1964
Dank voor je verhaal!
Hallo henricus gangers.
Ik heb zelf van 1969/1973 erop gezeten.
Om enkele leuke anekdotes naar voren te halen ,zonder mij zelf in een kwaad daglicht te stellen,hahaha.Maar je had altijd van je klasgenoten die e.e.a. durfde uit te halen.Ik denk met m.n. aan Jos Schrijen.Hij achterin de klas van het aardrijkskundelokaal.We hadden les van ?………. jazeker van der Sjpitz (alias Dhr.Heinrichs) krgen proefwerk waarop Jos zijn boek hoog opstelde.Tot driemaal toe waarschuwde der Spjitz Jos ,dat het boek weg moest.Maar Jos legde die waarschwuing naast zich neer en daarop kwam de leraar naar hem toe ,griste het proefwerkblad weg ,waarop de tekst stond: HAD IK JOU GEK………………..!.
Gelachen natuurlijk.Ja en daar had je ook Fransje Blankers,een professor in die tijd.Verstopt hadden we hem in die kast ,in dat zelfde lokaal.Vroeg Heinrichs ( toen in klas 3E inmiddels ,-waar die Blankers was.Met veel gebonk en lawaai “verraadde “Frans zich zelf,maar gaf geen naam prijs wie het gedaan had.Dat was nog een kameraadschap.Had Dhr.Simons(leraar Frans) kon de T schijnbaar niet uitspreken en sprak een P uit. De Knoebel ( Lahaye ,scheikunde/natuur)) daar konden ze de boel ook op stelten zetten ,door o..a. de lessenaar op het randje van de verhoging te zetten ,zodat deze met de geringste beweging van hem naar onder kelderde.
Dan had je de propjestijd,die meestal gebruikt werd tegen het bord en lastig af te krijgen waren.
Zou leuk zijn als er nog meerdere Henricusgangers zich er iets van herinnerde.Desondanks ben ik geslaagd na 4 jaar Mavo.
groetjes
willy
Blij dat toen ik er kwam het regime anders was… geen paters meer, niet bidden en dat was in 1979.
Quint en Senden gaven er toen nog les.
Mijn broer Hub heeft op de Henricus -mulo gezeten. Hij is van 1949, dus reken maar uit. Volgens mij heeft hij ook nog een klassefoto uit die tijd. Dat het regime streng was geloof ik ook gezien het feit, dat hij het flink op de zenuwen kon hebben, als het huiswerk niet af was of als hij het niet snapte. Ik denk overigens, dat het een pittige opleiding was. Mijn eerste Engels leerde ik, doordat ik hem mocht overhoren. We sliepen op een kamer, dus dat ging tot aan het slapen toe. Soms na een paar keer vond ik het leuk ,als hij mij overhoorde, kijken of ik inmiddels wat opgestoken had.
Daarna, of soms alleen maar samen zingen: Everly Brothers of Simon & Garfunkle, die waren ook met z’n tweeën. Was leuker dan school.Konden helaas niet ontdekt worden, want ons- in onze oren- mooie gezang bleef in de kamer. Jammer, gemiste kans…..
Ik liep vandaag met mijn hond langs het terrein van de Henricus-mulo. Ik googelde en kwam op deze site terecht. Het is heel bekent het verhaal hierboven. Ik heb er ook 4 jaar gezeten.
Der Sjang maakte zijn vingernagels schoon met een scheermesje en dat ging af en toe wel eens mis tot groot vermaak van de klas.
Deelname aan de processie was verplicht. In een wit overhemd met das, ook als het vroor. Ik weet nog dat van Dreumel door der Auwe (Grootjans) naar huis gejaagd werd omdat hij verscheen in een gele trui.
Met de meiden van de huishoudschool aan het Schandelerboord hebben we een sneeuwbal-gevecht geleverd. Omdat de meiden de ramen open lieten vlogen de sneeuwballen al gauw naar binnen. Op school werd ons eerst zoals gebruikelijk de mantel uitgeveegd via de intercom en daarna werden we,ca.50 man, afgemacheerd naar de huishoudschool om onder leiding van der Auwe onze verontschuligingen aan te bieden aan Juliana (directrice van de huishoudschool).
Meneer Bellemakers was toen redelijk de jongste leraar en sportief. Als er herrie was werd hij als ME ingezet. Meestal ook via de intercom zodat de hele school kon mee genieten als in een hoorspel. b.v. herinner ik me dat der Koelkop ontzet moest worden nadat hij een 4e jaars met zijn sleutelbos om de oren geslagen had.
Meneer Op het Veld gaf meen ik Frans en die kon je aan de praat houden als je begon over sigaren en auto’s.
De beste manier om je te drukken was als je de strepen op de gang kon weg vegen. Dan had je de zegen van der Auwe en dat kon je dan wel eens 2 lessen rekken.
Er was ook een schoollied waarvan ik alleen nog het volgende onthouden heb:”– Henricus is haar naam,succes haar grote faam”
Een standaard vraag van meneer Essers was: “Wat denk je dat we vandaag eten?” Het antwoord was altijd “vis meneer”want die vraag stelde hij altijd op een vrijdag.
Waar een wandeling met de hond toe kan leiden!
leuke reactie. Ook ik heb heel wat strepen van de vloer geveegd. Ook de vloer in de was moeten zetten. Ooit heb ik de vloer voor her kantoor van de Ouwe met opzet zo glad geboend dat hij met deurmat en al onderuit ging. Gemeen he. Wat werden we toch streng aangepakt daar maar we zijn er niet slechter van geworden. Groetjes. Ton Otten.
Mooi is dat, Ton…. de arme man had zijn nek wel kunnen breken! Maar daar dacht je natuurlijk pas aan toen je groot was toen werd verondersteld dat je nu wel wijs en verstandig zou zijn. Weten je (klein)kinderen wel hoe jij vroeger was? En zijn zij nog steeds trots op hun (groot)vader? Ha-Ha-Ha- met de groeten uit Apeldoorn.
ja Bert. Zij lezen alles wat vader en opa schrijft. In mijn streken herkennen zij zichzelf soms. Een goed teken of meer een geval van: de appel valt niet niet ve van de boom? Groetjes. Ton.
Er zijn foto’s van sacramentsprocessie 1966 waaraan de Henricus-ULO deelgenomen heeft. De foto’s zijn genomen op de hoek Akerstraat-Putgraaf gezien vanaf “pand Meulenberg”. Enkele boven genoemde leraren staan er ook op inclusief dr’Auwe.
Hier de link: http://www.rijckheyt.nl Ga naar de foto collectie. Het zijn de foto’s nr. 10601 t/m 10604.
Op foto 10602 meen ik Jo Haan (Nieuwenhagen?)te herkennen. Groeten, Jo
Zeer herkenbaar de anekdotes.Ik heb zelf nog op de oude Henricus school gezeten.Deze lag aan de Schaesbergerweg naast de spoorweg overgang.In de tweede klas 2a zaten we ongeveer op zolder.Klas was klein waarom weet ik niet meer.
Meester Ploemen had een slogon….Iets in de trant van….
2a leert niet…2a deugt niet ..2a is dom etc….Dit herhaalde hij bij 3a en uiteraard ook op 4a……
Grootjans was toen ook al directeur en we hadden het geluk dat hij onze klassemeester was.Vaak was hij er niet en vergat ons gewoon.EEn van de jongesn moest hem dan gaan zoeken…
Grootjans was een verstrooide profes, die vaak zijn boterhammen thuis had laten liggen en een vaste koerier die zijn boterhammen en sinaasappeltje thuis moest halen.
Een keer kan ik me herinneren, dat hij zijn pyama bro nog onder zijn kleding.Uiteraard kregen we weer geen les ….
Ik ben met de school verhuisd naar de nieuwbouw en moest toen van Grootjans met nog enkele andere jongens toezicht houden op de toiletten.Ik meen zelfs, dat we sloffen om de schoenen hadden.om geen zwarte strepen op de vloer te maken.Immers de school was gloed nieuw!!!
Een erebaantje?Geen idee,wie verzint zo iets
meester Grootjans natuurlijk…
.De processie Inderdaad,schaamde me diep voor dit gedoe.Nu nog hebben we het er over.Mijn vrouw had toen les op de huishoudschool en kan zich dat gedoe nog goed herinneren
.Dan was er de jaarlijkse Henricus dag Alle scholieren naar de schouwburg.Daar werd natuurlijk het Henricus lied gezongen.
Iets in de trant van Henricus..Henricus bovenal, wie komt van Henricus staat in het leven pal….
Ook zat op Henricus, van 1976 tot en met mijn eindexamenjaar 1979. Vanuit thuis aan de Voskuilenweg over het spoor door de Kloosterkoolhof (met verkeerslichten) richting Schimmelpennickstraat. Leuke tijd daar gehad met het laatste jaar van hoofd Klinkers die opgevolgd werd door Knops. Vorage met zijn sinterklaasviering, Simons, Groteclaes, Vroomen, Bauer, Lipsch. Heerlijke naschoolse sport met als hoogtepunten de volleybalwedstrijden tegen de leraren en de schooltoernooien. Het ernaast gelegen ‘basketbalveldje’ dat ’s avonds decor was van voetbal- en basketbalwedstrijden. Waar is de tijd dat je met je bal naar dat veldje begaf en in no-time twee teams kon vormen? Ik herinner me ook de noodlokalen aan de achterkant van het gebouw.
Ik maakte in 1964 deel uit van de eerste, toen nog experimentele, Mavo. Tussen de 500 jongens! was ik de enige niet katholieke leerling “boven uit Holland”.
Tijdens de godsdienstlessen ging ik op pad met de fiets en naderhand bromfiets. Ik heb dus geen herinneringen aan pater Weltens. In de eerste klas ben ik “blijven zitten”. Dus uiteindelijk 5 jaar op St.Henricus gezeten. Daarna naar de Meao (weer experimenteel).
Aangezien ik en nog andere klasgenoten (zover ik nog weet waren we ingedeeld in groepen) achter liepen in
met wiskunde gingen wij vrijwillig op zondag! naar school om e.e.a “bij te spijkeren”. Uiteindelijk geslaagd met het cijfer 8!
Voor zover ik mij kan herinneren gaf Dhr. Essers ook scheikunde. Terwijl hij stond te vertellen dat je fosfor altijd onder water moest houden en nimmer een stukje
af moest snijden vanwege het zeer lage brandpunt deed hij zelf het tegenovergestelde! Vervolgens stond hij zelf in brand!
Zo herkenbaar , ben zelf van de jaargang ’54 – ’58 , ook toen Grootjans , d’r Sjang , Ploemen ( hij kwam vlg mij van de P&P Schaesberg als overloper!) de Koelkop ,Quint Bellemakers ,Klinkers en de paters Weltens en Hegeman etc. Een fantastische tijd gehad en veel plezier , zeker in het klaslokaal in de boksschool van Piet Pluimakers op de Schaesbergerweg!
Wim Haanraets was toen al een schilderstalent , nu een zeer bekend kunstschilder en woont nu in Spanje .
Wat een prachtig stuk en zo herkenbaar.Ik ben van de lichting 1962-1966.en zal nog wat aanvullen.Pater Weltens -nogal corpulent -had regelmatig de gulp open staan en aangezien de lessenaar van de docent op een verhoging stond konden we het contrast van die kookwitte onderbroek tegen het omringende zwart duidelijk waarnemen.Uiteraard werd hij hierover niet ingelicht en mocht hij van ons de volgende klas hiermede wederom vermaken.Hij had de gewoonte om -waarschijnlijk om tijd te rekken- na elke drie zinnen van die saaie vervelende godsdienstles altijd met dezelfde woorden te eindigen namelijk;”onthoud dat nu goed en denk daar toch aan en vergeet dat toch niet “.Bellemakers had triceps en daar pronkte hij mee met zijn tot in de oksels opgerolde overhemd,maar hij was een oprechte macho ,waar je geen last van had als je hem respekteerde.Echt bang was ik voor de koelkop.Deze sadist was namelijk onberekenbaar en kon
ineens woedend worden op diegene die zijn zaakjes voor het schoolbord niet voor elkaar had.Een pak ransel voor het oog van de gehele klas kon je lot zijn.Het meest spannende en angstig moment was als hij zijn vinger over de namenlijst liet glijden en dan de volgende zin sprak;”kom naar voren mijn allerbeste vriend………………….(naam scholier).Je hoorde de rest een zucht van verlichting slaken en dan was het even afwachten tot de ranselshow begon .Mijn naam begon met een C dus als het lang duurde dan dacht ik dat ik de dans ontsprongen was.Niet dus,want zijn vinger kwam van de onderkant van de lijst weer terug.Ik durfde hem niet aan te kijken maar keek extra op mijn eigen lessenaar om hem maar niet op een idee te brengen.Jezelf onzichtbaar maken dat probeerde ik.Bij de Sjpits moest ik een keer na afloop van de les voor straf in de boekenkamer komen.Van mijn voorgangers wist ik dat als hij aan je ging duwen,dat je dan niet moest afweren want dat werd door de andere kant uitgelegd als slaan,waarna je dus klappen kon oplopen.Dus toen hij irritant begon te duwen liet ik hem rustig zijn gang gaan.Ik moet echter zeggen dat ik dankzij dit regiem prima klaargestoomd ben voor het voortgezet onderwijs.Henricus bedankt.
Toevallig op deze site terecht gekomen en wat mij verbaasd is dat ik me helemaal terug kan herkennen in het artikel van Ton Otten, sterker zelfs, ik kan me hem herinneren van mijn tijd op de mulo. Ik heb er mooie herinneringen aan. Namen als de heren Magermans, Klinkers, Essers, Claasens, Op het Velt, Gommers, de gymleraar, Brunnenberg, Reinards, Quint, Thewissen, en zeker niet te vergeten den ouwe, de heer Grootjans.
Ongetwijfeld zullen er nog meer namen opduiken die mij dot moment niet te binnenschieten. Het was een mooie tijd en ik hoop dat dit artikel nog een vervolg krijgt.
Groet MielSchreurs
Vervolg op eerder artikeltje.
Al lezend kom je de ontbrekende namen tegen van docenten. .iedere docent zijn eigen kenmerken. De heer Klinkers met zijn pen in het oor, Grootjans altijd te laat voor de les maar ging na de bel gewoon door, gaf les in zijn hemdsmouwenmet de bretels zichtbaar, Magermans en Reinards in de stof as, Magermans bijgenamd de koelkop die aan de poort stond om telaat komers te straffen, Grootjans in begin op zijn solex en naderhand in het dafje, Pater Welters in begin in zijnzwarte toog die probeerde sexlessen te geven, iedere eerstevrijdag van de maand een H.Mis in de grote Aula, de voor vele verplichte studie van vijf tot zeven iedere dag behalve de vrijdag, het zelf schoonhouden van de klaslokalen, en niet te vergeten de zorg die Grootjans had om na je examen een vervolg opleiding te vinden. Al deze herinnereingen komen weer boven water en das mooi.
Ik zal me nog eens melden hier zo.
Henricus Schoollied
In Heerlen staat een mulo school,
henricus is haar naam,
studeren is daar het parool,
succes haar grote faam,
Kent gij een man van eer en deugd,
gevormd naar hart en geest,
ik wed dat leidster in zijn jeugd,
Henricus is geweest.
Refrein:
Henricus, Henricus,
Henricus boven al,
wie komt van Henricus,
staat in het leven pal.
Henricus jongens vliegen uit.
op grote levensvlucht
van oost naar west,
van noord naar zuid,
voor het leven niet beducht
zij danken hoofd en leraarschap
mislukken doet er geen
zij weten dat een goed begin
Henricus is geweest.
Refrein
Dhr. Boone was zangleraar, weet niet of hij het gemaakt heeft.
Overigens hebben we in het 4de jaar een unicum meegmaakt. Toen Dhr. Claasen ziek was, kregen we EEN JUFFROUW als klasselerares, Mw Konings uit Maastricht! Was het gesprek van de dag. Toen zij afscheid nam, kreeg ze van ons een bos rode rozen en toen we haar uitzwaaiden, was Dhr. Grootjans boos vanwege de herrie en kregen we straf, nablijven en met de gum de zwarte strepen van de vloer vegen.
@Silvio, we zijn hetzelfde jaar begonnen, 1962 -1966. Ik herken veel van wat je schrijft.
De wandeltochten herinner ik me wel, maar meelopen in de processie niet.
Hoe heette het snoepwinkeltje aan de overkant, naast de meisjesschool ook weer?
Jos
Alhoewel ik Mulo-B gedaan had, begreep ik van de B- vakken maar weinig. Toch heeft een bepaalde manier van oplossen van wiskunde problemen door Reinaerts uitgelegd bijzonder veel indruk gemaakt: Onbekenden wegwerken.
Je moet de onbekenden wegwerken. Er werd druk heen en weer geschoven met x-en y-en aan beide kanten van het = teken, net zo lang totdat er zeven of zo iets uitkwam. Sinus en Co-sinus waren twee vrienden die altijd verkouden waren, zo dacht ik.
En dan Hein Papeborg. Die kon zo mooi met zijn armen in de lucht zwaaien. Die hoek min die hoek is gelijk aan de andere hoek. Snap je dat dan niet? Ik zag ze vliegen, die armen, maar snappen deed ik het niet.
Scheikunde vond ik mooi. Daar heb ik in mijn latere vak, scheepsagent en tankerrederij transport van chemie en vloeibare gassen veel plezier aan gehad.
Ook ik heel toevallig op deze site en herken de foto direct. Foto, gemaakt in 1963 – Spaubeek. Ik herken me zelf en de hele klas 4C.
Jammer, veel namen kwijt en een eeuwigheid niet meer gezien!
Groeten aan allen,
Lei Kisters
zat op Henricus van 1966 tot 1969, heb de overgang meegemaakt van mulo naar mavo. toen ik in 1966 begon ging mijn broer stef eraf met een mulo b diploma en middenstand. op de mulo deed je examen in 13 vakken, op de mavo maar in 6. dhr grootjans kan ik nog heel goed herinneren: als je bij hem op kantoor kwam, kreeg je eerst een paar klappen, daarna vroeg die pas wat je kwam doen………..heinens- sjeile, heinrichs-spitz, hendriks-pluto, en reinartz-sjang . er was een leraar die we fien noemden de meeste leraren waren wel aardig, maar sommigen hadden hun handjes behoorlijk los zitten, zoals bellemakers, en ook essers. een heel vervelend persoon vond ik pater weltens, die was eens aan het vechten in de klas, en ik riep: maak hem af maak hem af………….als je een onvoldoende voor godsdienst had kon je blijven zitten. in 1968 nam grootjans afscheid en toen werd essers directeur, dat is die maar een jaar geweest want toen overleed hij in 1969. heb toch wel goede herinneringen aan deze school
zoals gezegd zat ik op Henricus van 1966 tot 1969
wat mij toen opviel was dat veel leraren in de klas rookten, en ook veel leerlingen. ondanks dat er ook wel eens wat klappen vielen, was Henricus best een prettige school. mijn leraren in de examenklas: heinens voor nederlands, senden voor engels, bellemakers voor duits, op het veld voor frans, klinkers voor aardrijkskunde, en simons voor geschiedenis: een duidelijk pretpakket waar je dus niet veel toekomst mee had: mijn beroepen: bankemployee, taxichauffeur, en zwemonderwijzer. wij waren nogal beducht voor essers: op het veld stuurde altijd een leerling weg om sigaretten te halen: bellemakers kon wel eens behoorlijk schreeuwen: en bij gympik hendriks ( pluto ) was het meestal volleyen. die gymlessen werden gegeven in de gymzaal van de maria reginaschool waar ik ook in een tafeltennisvereniging zat van 1965 tot 1980. pater weltens nam net als grootjans afscheid in 1968, en dat van weltens vond ik niet erg: hij rookte altijd sigaren in de klas en was geen prettige leraar
dit wordt al mijn derde verhaaltje maar ik zou het nog eens graag willen hebben over het verschil tussen mulo en mavo. in 1968 werd er op Henricus heerlen voor het laatst eindexamen gedaan met het mulo-systeem, in 1969 werd dat mavo en bij die eerste lichting zat ik ook. een neef van mij, hans houben deed in 1966 eindexamen mulo B en kreeg er ook nog een middenstandsdiploma bij. die hans had wel in 13 vakken eindexamen gedaan en kon daarna naar de HTS
mensen die vanaf 1969 een mavodiploma haalden konden wel naar de MTS, maar zeker niet naar de HTS wat de mulo-klanten wel konden
daarom kun je een mulo diploma ook niet vergelijken met een mavo diploma, zelfs niet met een havo diploma
met een mulo diploma kon je ook naar 4 HBS en kon je na twee jaar naar de unversiteit
ik probeerde van 4 mavo naar 4 HBS te gaan maar dat werd een groot fiasco: je viel dan van modern naar ouderwets onderwijs en dat was dus niet te doen
ik vergelijk de mulo van vroeger wel met het atheneum
havo en mavo waren toch een heel stuk minder: dat is althans mijn visie
Zeer geachte lezers van mijn artikel. Één ding mag wel worden gesteld.uit jullie vele reacties blijkt m.i. wel dat de Henricusperiode bij velen er een is die om verschillende rednen blijvende indruk heeft gemaakt. Persoonlijk ken ik de periode 1959-1963. Als ik het me goed herinner was dat de eerste lichting die les kreeg in de nieuwe school . Van mijn oudere broers Otto en Harrie kreeg ik ook wl iets mee van de tijd in het oude schoolgebouw aan de Schaesbergerweg. Uit hun tijd en ook die van mij weet ik dat op Henricus door sommige leraren ( grof ) geweld niet werd geschuwd. Het leek soms wel of er andere normen werden gehanteerd als op andere scholen. Toch, en dit is in de reacties al naar voren gebracht, was het onderwijs er goed. Met je behaalde Mulo-diploma was je goed op weg naar vervolgstudies. En bepaalde mate van discipline was ook het gevolg van de methodes van het onderwijzend personeel. Hiermee wil ik het gebruik van bepaalde door de leraren gehanterde methodes en maatregelen niet goedpraten. Toch ben en blijf ik van mening dat die studietijd geen slecht stempel op je heeft gedrukt. Er werden je normen en waarden en onderlinge saamhorigheid bijgebracht die ik( maar dat is uiteraard mijn persoonlijke mening ) in het huidige onderwijs niet in dezelfde mate zie.
Het heeft je toch op een of andere manier zodanig gevormd dat je, terugkijkend op die tijd, geen spijt hoeftbte hebben van de keuze om naar Henricus te gaan. Ik wens jullie allen een gelukkig en gezond 2014!
een reactie op het artikel van ton otten van 05-01-14: inderdaad heb ik nog nooit gehoord dat er iemand spijt had van zijn verblijf op Henricus heerlen. dat kan ik ook niet zeggen: de school had meer positieve dan negatieve elementen. er waren wel, voor mij althans, een aantal vervelende leraren en twee wil ik nog eens belichten. op de eerste plaats de heer Bauer: ik had niet eens les van deze man, wel als vervanger, hoe die man mij in het schooljaar 66-67 gepest en getreiterd heeft is nauwelijks te beschrijven. en dan pater weltens, in mijn ogen een echte sadist. op een gegeven moment was hij aan het vechten met een medeleerling en had deze pater de betreffende leerling geraakt met zijn brandende sigaar. die jongen heeft toen de pater in een bank gedrukt en toen flink op hem ingeslagen. toen riep ik hard door de klas: ” maak hem af, maak hem af……………. later heb ik geluk gehad dat de pater er niet achter kwam wie dat geroepen had. hij dreigde er ook altijd mee dat hij ervoor kon zorgen dat je bleef zitten
weltens en Bauer: deze figuren vergeet ik nooit meer
in 1967 waren er twee gebeurtenissen op Henricus heerlen die ik jullie niet wil onthouden: in het voorjaar werden we op een morgen verrast door een boodschap die op een van de muren van de school was gekalkt: DE OUWE IS EEN HOMO
tegenwoordig misschien net genoeg om de schouders op te halen: in 1967 reden voor behoorlijke consternatie, het heeft even geduurd alvorens de muur weer schoon was en de dader(s) zijn nooit gevonden
in november 67 werden er een aantal jongens uit 3 mavo gerecruteerd, om tijdens de sinterklaasviering dienst te doen als zwarte pieten
met name hutschemekers en ook bert italiaander zouden als piet fungeren en directeur grootjans zou achteraf nog veel spijt krijgen van het aanstellen van deze twee knechten want die teisterden met hun strooigoed vooral de ruiten van de school
het mag als een wonder beschouwd worden dat alle ramen van de school heel bleven en de reactie van de heer grootjans was: ” mijn laatste sinterklaasfeest op deze school is gelukkig net geen catastrofe geworden “…………………………..
De onderlegger.
Door een toeval kwam ik op de website Heerlen Vertelt terecht! Veel herkenning! Ik ben geboren in 1948 en ben rond mijn negende vanuit Voerendaal naar de Molenberg verhuisd, naar de Da Costastraat, waar ik de klassen 4, 5 en 6 op de Don Sartoschool heb doorlopen.
Ik kan me nog goed herinneren, dat ik, omdat er toch verschillen zaten tussen wat ik geleerd had in Voerendaal en wat er van mij verwacht werd op de Molenberg, tijdens de vakantie enkele bijlessen heb gehad van de broeders, en ook dat de leerlingen van onze klas tijdens de eerste weken/maanden van de vierde klas met een bus naar Meezenbroek werden vervoerd (onderweg kwamen we ook langs de openbare school van Meezenbroek), waar we dan in een school les kregen. Tot het moment dat de in aanbouw zijnde Don Sartoschool gereed was. In kan me nog de namen van broeder Cletus en broeder Evaristus herinneren. Ik kreeg in klas 6 redelijk vaak straf, weet ik nog, alhoewel ik niet het idee had dat ik brutaal was of zo. Ik was wel dromerig en met mijn gedachten vaker ergens anders. Ik kan me nog herinneren dat ik als straf het verhaaltje “Pietje Pekel op de Visuvius” moest overschrijven. Ik kende het bijna van buiten. Ik kan me ook nog herinneren dat ik veel las, o.a. boeken die je via de school kon lenen. In die tijd was er ook een soort bibliotheek in de Joost van Vondelstraat, waar ik regelmatig boeken leende. Ik kan me uit die tijd ook nog goed herinneren dat er een nieuwe speeltuin kwam aan/nabij de Voskuilenweg, waar we vaker gingen spelen, en dat ik lid werd van de gymnastiekclub Coriovallum. We oefenden in de buurt van de Kerkraderweg in een gebouw nabij de speeltuin op de “oude” Molenberg (zoals we dat noemden).
In 1960 ben ik naar de Henricus mulo gegaan. Ik heb hier veel goede herinneringen aan. De school was net nieuw toen we hier begonnen te studeren. In het begin liep ik, samen met Harrie Heuvelmans, mijn neefje, die aan het begin van de Da Costastraat woonde, naar de Henricus mulo (en tussne de middag weer naar huis). Later ging ik met de fiets (mijn eerste!), want het was toch best een eindje lopen (of rennen wat we ook vaker deden). Ik herinner me nog de heer Magermans, met zijn te losse handjes, die bij de ingang van de school stond te wachten om de jongens bij de kuif te pikken, die te laat op school aankwamen (wat mij wel eens gebeurde!). Ik herinner me ook nog de leraren (“Pietje”) Ploumen met zijn dikke sigaren (engels), Reinaerts (wiskunde), Essers (nederlands?), Bellemakers, pater Weltens (godsdienst), meester Thewissen (die tekenles gaf), Quint (geschiedenis), Hamers (Frans), Senden (aardrijkskunde) en natuurlijk het hoofd der school Grootjans. Ik heb verschillende jaren in het handbalelftal van de Henricus mulo gezeten, dat jaarlijks aan een toernooi (voor scholieren) meedeed (met de heer Bellemakers als onze begeleider). Iets wat ik nooit zal vergeten, alhoewel het in feite niets om het lijf had, is de groene onderlegger die we op onze schoolbanken hadden liggen. En die ik helemaal vol tekende (op die manier bleef ik gek genoeg – op mijn manier- bij de les. Ik hoorde alles wat er werd gezegd). Tekenen (of misschien ook wel dromen) was mijn lust en mijn leven. Op een dag kwam het hoofd der school, de heer Grootjans langs om de onderleggers te controleren. Die van mij vloog linea recta het raam uit! Waarna ik de onderlegger in de pauze weer uit de struiken haalde en terug legde op mijn schoolbank.
Met veel interesse de artikelen over de Henricus Mulo gelezen.
Veel namen ben ik weer tegen gekomen.
Ben leerling aldaar geweest van 1953 en in 1957 gelaagd.
Heb les gehad van meester Volleberg frans en op de eerste klas zingen.
Van Gerwen, engels
Ploemen, duits zijn bijnaam d’r sjlurf
Magermans d’r koelkop natuurkunde en duits.
Kreeg je straf dan moest je vier keer een hoofdstuk schrijven.
Vroeger moesten wij ook de Duitse teksten schrijven uit het schoolboek.
Je kreeg van je medeleerlingen uit je hun schrift de tekst en d’r koelkop zag niet dat het vier verschillende handschriften waren.
Meester Essers engels en zijn bijnaam was d’r tarzan.
Boonen geschiedenis
Grootjans d’r ouwe gaf bijbel en boekhouden.
Pater Welters godsdienst.
Slaagde je niet voor het godsdienstdiploma dan mocht je ook niet op eindexamen.
Examen schriftelijk was in een zaal van het Claracollege
gelegen in de Klompstraat en het mondeling in de Pater Beatusstraat.
Gommers zwemmen in het sportfondsenbad en gymnastiek op de Broederschool en daarna op de kweekschool.
Eerste vrijdag gezamenlijk naar de kerk op de Schaesbergerweg en later in de Heilige Drievuldigheidskerk in het Schaesbergerveld.
Op het schoolplein stond ook een preekstoel en daar gaf d’r ouwe de instructies en nieuwtjes.
Voor de processie in heerlen werd op het schoolplein geoefend.
Tussen de twee rijen liepen enkele jongens met een lange stok en ik geloof die werd naar links en naar rechts gezwaaid.
Ik dacht bij een nieuw tientje van de rozenkrans.
Klinkers gaf ook les maar ik weet niet meer precies welk vak.
Ik dacht aardrijkskunde maar ’s maandags kregen wij een verslag van de voetbal uit Waubach.
Carnavalsmaandag werden moppen vertelt via de intercom en Sjef Bisscheroux medeleerling van mij was een van de buutereedneers.
Nog een anecdote.
Tijdens de boekhoudles was Sjef Bisscheroux driftig de kolommenbalans die wij als huiswerk hadden gemaakt op het bord aan het schrijven.
Grootjans zat op de vensterbank in zijn neus te peuteren.
Hij vroeg en bedoelde natuurlijk wat is de uitkomst van de som.
Ik antwoordde snot mijnheer.
Der uit schreeuwde hij.
Tillmans gaf wiskunde.
D’r Sjang, leraar handelsrekenen, boekhouden en wiskunde.
Meester Poyck leraar tekenen en Nederlands.
Tijdensa speeltijd kwam een straaljager over en is neergestort op de Vossekuil.
IJsjes kochten wij bij La Milano en bij de school lag ook een winkeltje waar sigaretten per stuk werden aangeboden.
Ben de eerste keer na het roken lijkbleek thuis gearriveerd.
De school heeft een heel goede naam en als je mij nu wakker maakt dreun ik de derde en vierde naamval nog op.
Had je de boekhouden en handelsrekenen in het pakket dan kon je ook op voor het middenstandsdiploma.
Je kon ook na school van half vijf tot zes uur op school het opgegeven huiswerk maken.
Thuis had je dan nog de handen vol en met muziek van de Engelse zender Luxemburg dacht ik zat je in de huiskamer tussen je fanmilie nog te blokken.
Bill Haily, Elvis Presley, Little Rrichard, Pat Boone, the Everly Brothers en nog vele ander toppers vulden met hun moderne klanken de huiskamers.
Ook kregen wij wel eens een middag ijsvrij.
In mijn tijd bepaalde het hoofd van de lagere school welke opleiding je ging volgen.
De betere stand ging naar de HBS de minder draagkrachten naar de Mulo, ambachtschool en van mijn klas een groot deel naar de Ondergrondse Vakschool (OVS).
Al de genoemde opleidingen leverden goede vaklui.
Ook velen net als ik hebben nog avondcursussen gevolgd
Als 16 jarige ben ik naar de Staatsmijnen gegaan (ondergronds) en ’s avonds nog de HBS,( avondlyceum) op de Bernardinus gedaan.
In het jaar 1992 hebben wij, de examenklas van 1957, een reünie in het Streeperkruis gehouden.
Meester Grootjanse en meester Reinartz waren ook present.
Typisch vond ik dat als je later d’r ouwe ontmoette dat hij je met naam aansprak.
Heb prettige herinneringen aan die uitstekende school.
Leuke, herkenbare verhalen. Zelf heb ik op ee Henricus gezeten van 1960 -1964 en er het B-diploma behaald. De verhalen zijn erg herkenbaar. Vooral de fietstochtjes (2 x daags) van Nieuwenhagen naar Heerlen zijn me bijgebleven. Ook de retraite, de schoolreisjes, de toneelclub en het zangkoortje.
tja ik heb er ook gezeten, knops was net direkteur, bellemakers, quint , vorage , somons, heinirichs, … de sinterklaasvieringen,,, wij waren de eerste klas die dhr,vorage terugpakte,,, hij liep weg om zijn hoge hoed te halen, wij draaiden oze bankjes allemaal om en gingen met de rug naar het bord zitten.. hij kwam terug en begon te lachen, ging weg en kwam terug met dht.knops en zei kijlk… ik neem altijd hun in de maling maar zij zijn de eerste klas die mij terug pakt,,, hij kon er goed om lachen net zoals knops. Bellemakers herinner ik me als te authoritaire.. en heb geen goede herinneringen aan men,,, bauer was moderner en in mijn ogen een betere leraar… tja voor de rest,.. wandelen door de wijk,,, knops die buiten stond tijdens de winter om alle laatkomers naar binnen te sturen zonder briefje want het vroor en sneeuw lag toen nog hoog… het was een strikte school maar wel eerlijk.
Ook herinner ik me nog ene voorval met een leerling en heinrichs.. waarvan wij als klas schrokken… de jongen moest voor zijn broers zorgen en kwam te laat binnen, verontschuldigde zich en wilde gaan zitten… heinrischs pakte zijn tas en gooide die tegen de muur, daar zaten eieren in… de jongen stond met gebalde vuisten tegen over hem beide waren kwaad.. wij riepen doe het niet.. heinrichs liep boos weg en de jongen ook.. wij bleven verbeisterd achter knops kwam vragen wat er gebeurd was.. ik vertelde hem wat e rgebeurd was en dat beide fout zaten… ja hij was te laat binnen gekomen maar je gooit een tas niet tegen de muur zeker … knops keek verbaasd… het is met een sisser afgelopen…. heb ik begrepen.
26 januari 2023 is Fer Lugger overleden die heel veel bijdragen hier heeft geleverd hen boeken heeft geschreven.
Hoogstwaarschijnlijk is dat bi u al bekend.