Al heel lang vraag ik mij af hoe en wanneer de Meezenbroeker vijver ontstaan is. Iemand vertelde me eens (het kan ook zijn dat ik het ergens gelezen heb) dat die waterplas ooit deel heeft uitgemaakt van de slotgracht van Kasteel Meysenbroeck. Maar dat lijkt me nogal onwaarschijnlijk omdat een slotgracht meestal rondom een kasteel ligt, zoals bij de kastelen Schaesberg en Hoensbroek.
Maar dat die vijver er al sinds mensenheugenis is, is een ding dat zeker is. Op tal van foto’s en ansichtkaarten is deze vijver afgebeeld al dan niet met waterlelies en een koppeltje zwanen in het kleinere zuidelijk deel. Tussen de twee delen ligt een bruggetje waar men normaliter overheen kan lopen met aan weerszijden een brugleuning.
In mijn jonge jaren moest ik dagelijks over dat bruggetje; eerst vanaf mijn ouderlijk huis heen en terug naar de Kleuterschool (toen ik kon lezen bleek het de Chr. Fröbelschool te zijn) aan de Schandelerboord tegenoverde H.Hartkerk en later naar de “grote” Nutsschool. Meestal liep ik op de gebruikelijke wijze naar de overkant, maar soms was ik voor mijn doen heldhaftig en deed een soort langzame hordeloop aan de buitenkant van de brug. Ja, waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan. Het is altijd goed gegaan want ik heb altijd mijn evenwicht weten te behouden op het smalle randje en ben nooit ruggelings te water gegaan. Ik weet daarom ook niet hoe diep die vijver is.
De oranje vijver
Het zal, denk ik, ergens eind jaren veertig zijn geweest dat het op en rond de vijver rijk geïllumineerd was met heel veel oranje. Wellicht was het ter gelegenheid van de geboorte van prinses Christine in 1947, die toen nog Marijke genoemd werd. Vaag herinner ik me een nagebouwde watermolen met een draaiend en verlicht waterrad waaroverheen water stroomde; langs de oevers van de vijver was een lint van oranje lampen aangebracht en op het water dreven grote oranje ballen. Kortom het was heel feestelijk met veel licht en heel veel oranje. Vooral ’s avonds, als het donker was, dan was het een feeëriek gezicht.
Waren het ’s zomers merendeels vissers die met veel geduld hoopten een vette karper aan de haak te slaan; ’s winters was het er een drukte van belang. Tenminste als het goed gevroren had en er dus geschaatst kon worden. Ik heb nooit begrepen wáár de toenmalige Meezenbroekers hebben leren schaatsen want zoveel openbaar water was er destijds niet. De LTM-vijver bestond nog niet, de Weltervijver lag te ver uit de buurt en op de bevroren slotgracht van ‘Boerenslot’ (kasteel Schaesberg) kwamen ook bewoners van Leenhof, de Kakert en Palemig hun kunsten vertonen.
Leren schaatsen
Leren schaatsen met behulp van een keukenstoel heb ik niemand zien doen destijds. Ik kan dus niet schaatsen! Kwestie van luiheid of gemakzucht? Nee hoor, ik heb het wel degelijk geprobeerd. Van een neef had ik zoveelste-handse Friese doorlopers (zo heten toch die smalle ijzers, aan de voorzijde eindigend in een punt, die je met katoenen banden stevig onder je schoenen moest vastbinden?) gekregen. En op zekere dag toog ik vol goede moed met mijn schaatsen nonchalant rond de schouders gedrapeerd naar de vijver. Ik zou de anderen wel eens een poepie laten ruiken met mijn doorlopers (al kende ik die uitdrukking toen nog niet). Maar dat eigendunk stinkt, daar kwam ik binnen een uur al achter!
Over het hekwerk rond de vijver klimmen ging goed; ik bleef tenminste niet hangen in de puntige bovenkant. Een vrij plekje aan de rand van de ijsvloer was snel gevonden en ik keek eens om me heen. Het was wel erg druk maar ik zou er best nog wel tussen kunnen, zo leek me. Alhoewel ik thuis flink had geoefend om de schaatsen onder te binden viel het in de praktijk als de sodeju niet mee, want buiten was het koud en met koude vingers aan katoenen bandjes klungelen is knap lastig.
Toch is het me gelukt om die dingen stevig onder mijn schoenen te bevestigen en op te staan. En daar stond ik dan, maar hoe nu verder? Met mijne ene been gleed ik een stukje voorwaarts en toen met het andere been ook, maar zij gingen elk een andere richting op totdat ik met een harde bons met m’n achterwerk op de harde ijsvloer terechtkwam. Moeizaam ben ik overeind gekrabbeld want die verdraaide ijzers gleden steeds weg. Jaren later had ik hetzelfde probleem nadat ik bij mijn eerste poging tot langlaufen onderuit was gegaan. Met een uitermate pijnlijk zitvlak ben ik daarna van de Meezenbroeker vijver naar huis terug gestrompeld en heb daarna nooit meer een poging gedaan om te leren schaatsen. Ook niet om te rolschaatsen of, zoals tegenwoordig, skaten.
Had ik mij maar letterlijk gehouden aan de soortnaam van die schaatsen: “doorlopers”! Waar zou de toenmalige jeugd van Molenberg eigenlijk hebben leren schaatsen want bovenop die berg was toch geen vijver? Om terug te komen op de Meezenbroeker vijver: onder de brug was het ijs meestal zwak waardoor schaatsers zich niet waagden op het kleine gedeelte van de vijver. Daar werd meestal ook een wak opengehouden voor de watervogels.
Desondanks vind ik schaatsen fijn… (om te zien)!
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
hahahaha die Bert toch. Één ding kan men je niet verwijten: je had wel het lef om tenminste een poging te wagen! Over dat waaghalzerige gedoe op de brug: volgens els is er ooit een kind in de vijver verdronken; dat was een dochter uit een gezin met vijf kinderen dat op de Kasteellaan woonde. Ze hadden er een klein huiskamercafe maar de naam weten we niet meer.het zal in de 50-jaren zijn geweest.
En ja hoor, ik hap! Want waar gingen die van Molenberg schaatsen? Heel vaak op de vijvers van kasteel Strijthagen maar ook op de Weltervijver en natuurlijk in Meezenbroek. Ik had ook Friese doorlopers, zo’n type met een leren hielstuk. Aan de voorkant zat een sleuf door het houten onderstel en daardoorheen zat een ca. 8 centimeter-brede leren band die aan beide zijden omhoog kwam. De uiteinden werden met een veter om je voet gebonden. Veel geschaatst hoor en dat was een prima basis voor het rolschaatsen.
het kind dat verdronken is was een jongen,van de fam.ernste,en ze hadden inderdaad een klein café tegenover de vijver
Hallo Mijn vraag aan Fieny Robroek Was jou moeder Trees Robroek zo ja dan hebben wij samen op de St Anna school gezeten ,en nog wel in dezelfde klas.Gr A Spoelstra-Vervoort
hallo A spoelstra,mijn moeder was niet trees,dat was mijn tante,dus die “fieny” was mijn nicht.
fieny is al ongeveer 20jaar geleden overleden aan kanker,ze kon het leven niet meer aan na de dood van haar man.
Hallo Fieny,Ik vind het fijn dat je gereageerd hebt,Het is nl dat ik bij Fieny in de klas heb gezeten en ze woonde ook vlak bij ons .Haar moeder Trees heb ik ook goed gekend,Jammer dat Fieny overleden is.Als ik even terug tel dan is ze ongeveer57 geworden,veel te jong.Hoe oud is haar man geworden?
Fieny ben jij van mijn oom hub en tante mep.
Bert is helaas overleden
Zijn en mijn ouders hadden de zelfde buren(fam J. Maarseveen)
Mijn vader heeft mij verteld dat de meezenbroeker vijver in 1ste instantie bedoeld was als bluswater opslag.
Ik heb wel leren schaatsen op de vijvers.
Ja Bert, ondanks dat ik redelijk kon rolschaatsen ging schaatsen me toch minder goed af. Zoals Ton zegt schaatsten we op diverse plaatsen maar er werd ook wel eens de speelplaats van de Broederschool ondergespoten zodat men daar kon schaatsen. En ik dacht dat bij Kaldeborn ook wel eens een ijsbaan is gemaakt.
Mijn naam is Lambert Ernste. Wij hadden thuis een cafe op de Kasteellaan.
Op 7 februari 1959 heeft zich op de Meezenbroekervijver een drama afgespeeld.
Mijn 2 broertjes Gerard en Sjefke Ernste waren samen met José van Tuyl op het ijs, net als zovele anderen. Zij zijn door het ijs gezakt. Sjefke is daarbij verdronken. Mijn vader heeft nog geprobeerd om ze met een ladder uit het water te halen, maar dat lukte niet. Mijn vader heeft hierna lang in het ziekenhuis gelegen. Veel mensen die toen aanwezig waren kunnen zich het drama nu nog steeds herinneren.
toen ik zes of zeven jaar was ben ik ook door het ijs heen gezakt en er onderdoor gegaan , maar gelukkig was ik er toen samen met mijn broer die het op het schreeuwen had gezet… er kwam toen een oudere man aanrennen die het ijs bij het poortje aan de beekzijde kapot stampte. hij heeft mij eruit getrokken en toen naar huis gebracht… wie die man was heb ik nooit geweten maar heeft wel gezorgd dat het drama van mijn oom sjefke zich niet herhaalde… hiervoor veel dank.
ik zal dit moment nooit meer vergeten….
Geachte heer Erneste,
Vreselijk om te horen, dat hoop je als ouder nooit mee te maken. Ik kwam op deze site terecht omdat ik op zoek ben naar informatie over de Kasteellaan. En dan met name informatie over Kasteellaan 9 ten tijde van 1944, tegen de bevrijding dus. Daar heeft vroeger de familie Duster of Düster gewoond. Het gaat om Philomene Duster en Fred Duster. Heeft iemand informatie over hun, kan iemand zich herinneren dat daar een Amerikaanse soldaat heeft verbleven bij hun? Heeft wellicht iemand een foto van het betreffende huis Kasteellaan 9 ? Alle info en liefst natuurlijk foto’s zijn welkom. Ik wil ze doorsturen naar de betreffende veteraan die daar heeft verbleven. Zelf heeft hij helaas geen informatie of foto’s meer van die tijd.
Ik ben ook die zelfde dag door het ijs gezakt, in de hoek waar de roeiboot lag, iets oudere jongens kwamen aan lopen, en riepen, ik moest mij aan de roeiboot vast houden. Wat ik toen ook gedaan had.Ik was toen 9 jaar. En hoorde een poos later dat er een kind verdronken was. Dit heeft mijn leven veranderd, ben op de dag van daag nog Steeds een beetje schuw voor natuur ijs.
Vriendelijke groet Jo Buitenhuis
My name is Samuel Levie and we lived on the Meezenbroeker Weg, early in in 1950 my little sister fell into the water and almost drowned. She was pulled out by one of the fisherman. We lived there until 1956. We walked up Kasteel Laan every day to go to school
Tjonge wat leuk deze foto’s en verhalen over mijn geboorte wijk.
Ik ben zelf van 1950 en zo’n beetje een van de laatste pioniers van Meezenbroek.
Graag wil ik er even op ingaan wat betreft dat kind wat in de vijver verdronken is.
Ik kan dit nooit meer vergeten, en het staat nog op mijn netvlies gebrand, want op dat moment stond ik erbij toen het gebeurde.
De gemeente had destijds het laatste stuk van de vijver nabij de kasteellaan afgezet met takken, toch was er een kleine groep kinderen over deze grens gegaan.
Ik zag plotseling een hele hoop mensen vlak voor die afscheiding staan en schreeuwen voor hulp.
Toen ik dichterbij kwam zag ik vier kinderen in het water spartelen,
Een van hen een meisje, was toch wat ouder dan de rest van de drie, ik zag dat zij met een arm twee kinderen vast hield en in de andere arm hield ze ook een vast.
Ik hoor dat arme kind nog schreeuwen van help mij toch, maar niemand durfde dichterbij te komen omdat het ijs begon te scheuren en te kraken.
Ik zag dat enkele het probeerde om in een slinger op het ijs te gaan liggen, maar ze kregen die kinderen niet te pakken, het ijs brokkelde steeds verder af.
Plotseling zag ik dat ze een van die twee kinderen uit haar linker arm los moest laten, en die verdween onder het ijs.
Opdat moment werd het mij allemaal teveel, en ben
huilend naar huis gerend en mijn moeder verteld wat er zich op de vijver afspeelde.
Toen ik met mijn moeder weer bij de vijver aankwamen zagen wij dat onze huurbaas van woningbouwver. de Voorzorg ( meneer Frankfort ) in het water gesprongen was en heeft toen deze kinderen met hulp van de brandweer die inmiddels gearriveerd waren uit het water gehaald.
Ik hoorde bij iedere keer als er een uit het water getild werd een hoop gejuich en applaus.
Maar voor het zoontje van de familie Ernste kwam alle hulp te laat, die heeft men veel later onder het ijs vandaan gehaald.
Wat ik nog wil vertellen is dat meneer Frankfort net ontslagen was uit het ziekenhuis, hij kwam net uit het bad en zag door het raam deze tragedie.
Zoals ik gehoord heb bedacht hij zich geen seconde, rende de trap af sprong over de beek en sprong zo de vijver in.
Door deze geweldenaar zijn drie kinderen gered.
Dit alles heeft zich in de winter 1962 – 1963 afgespeeld.
Op de foto hierboven naast het slot Burette is het witte huis van de Fam Ernste nog te zien, deze woningen zijn inmiddels afgebroken, is nu allemaal park geworden.
In oorsprong,was de vijver,naar ik mij heb laten vertellen, aangelegd als blusvijver.
Mooi verlicht en met drijvende dansvloer of drijvend platform voor muziekuitvoeringen is meerdere malen gebeurd. En ik herinner me een keer dat er van daar af vuurwerk ontstoken werd. Prachtig gezicht hoor.
Ook ik heb veel geschaatst daar, en ben bij de brug ook een keer erdoorgegaan. Gelukkig niet helemaal, maar koud en nat……
Dat ongeluk met dat kind van Ernste kan ik me nog heel goed herinneren, verschrikkelijk.
Overigens, Dhr. Frankort was jarenlang ook voorzitter van Harmonieorkest Juliana waar ik spelend lid van was.
ik las hier boven dat niemand deed schaatsen met een stoel
Nou ik dus wel en ook nog op de Meezenbroeker vijver
Het werd mij geleerd door Jan Nahuis ,in 1961
En die woonde op de Kasteelaan naast de beek .
En was de schilleboer van de wijk
Vroeger was het een mooi gezicht als het goed had gevroren .Dan stond de heer Ad dokter met schocomel en soep voor 10 Cent
Half Meezenbroek was ook op en naast de vijver
Het was zelfs fijn om weer eens samen te zijn
want iedereen kon iedereen ,wat jamer genoeg in deze tijd niet meer is ,als je nu vraagd hoe heet je buurman dan moeten ze even denken .Wat best wel jammer is
Ben net door mijn broer(tje) gebeld met de mededeling dat deze site er is, geweldig wat leuk.
Ja ook ik kan mij deze intrieste dag nog herinneren mijn vader was een jeugdviend van de vader Theo Ernste.
Naast dit drama een leuke herinnering weten jullie dat de Fam Ernste de eerste waren waar een kroket uit de muur getrokken kon worden? (Tenminste in Meezenbroek)
Ik ben van 1948 en ook ik heb op de neutrale volksschool gezeten wel maar de 2 laatste schooljaren, kwam van de st Anna school in schandelen
vreselijk tijd in mijn herinnering (nonnen) Heb het mijn ouders destijds kwalijk genomen mij ooit op een katholieke school gedaan hebben want de mooiste jaren waren die op de nvs
Hallo mezen, Ja ik heb ook ooit iemand geholpen, hij was met zijn hond in de winter aan de vijver ,toen de hond plotseling het ijs oprende, met het gevolg door het ijs gezakt, de jongen dacht niet lang na rende het ijs op met het gevolg ja hoor ook door het ijs gezakt maar kon zich en de hond tot op het eilandje veilig stellen, maar het was toen zeer koud ver onder het vriespunt,en ook nog mistig dus weinig zicht.
Door de kou en reddeloosheid en kletsnat stond hij met zijn hond op het onbewoonbaar eilandje, begon hij maar om hulp te roepen, wat mijn dochter hoorde, wij wonen dicht bij de vijver.ik dus, in pyama naar de vijver gerend, maar hij kon haast niet meer praten van de kou hij was met zijn natte kleding.half bevroren, en je zag elkaar ook bijna niet door de mist.
ik kon ook niet over het ijs lopen, te dun,dus ik weer naar huis deken halen en in een vuilniszak gedaan en die over het ijs al glijdend gegooit, tot aan het eilandje, hij kroop in de deken . en toen brandweer gebeld, die kwam en ging eerst naar de verkeerde vijver. toen eindelijk toch bij de juiste vijver aangekomen, dus boot afladen, maar dat lukte niet om zo aan de overzijde te komen, duurde zeker 20 minuten, toen terug met de reeds als ijspegel uitziende jongeman, met ziekenwagen naar het ziekenhuis, 3 dagen later als dank een mooie bos bloemen voor mijn vrouw,maar het mooiste was toch dat hij gezond weer thuis was.
wat leuk allemaal om terug te zien ja chocomelk en soep … enne hele koude voeten en handen …en getuige was ik 2x dat er een jongen door het ijs zakte
wat een tijd…..leek wel of alle kinderen op het ijs stonden …
Ik las net pas van de jongens van ernste ja dat is wat ik bedoelde ik durfde het niet te schrijven uit respect maar zie nu dat de broer het zelf schreef, ik durfde daarna nooit meer op het ijs nu nog steeds niet .was voor mij een vreselijke dag…
bob van hout.
schaatsen kon ik niet wil vissen.mijn hengel was een stok met zwart ijzergaren en een kurk.als haakje een omgebogen kopspeld. heel vaak gevist ondanks dat het verboden was.dat leverde mij nog een pak slaag van mijn vader op om dat ik4 dikke karpers in de wasteil had gezet.terugbrengen en dan de mattenklopper.volgende keer een ander verhaaltje.
alles gebeurt van 1940t/m 1950
De feestelijkheden waar sprake van is en de versierde fijver met kroon enz. heeft betrekking op troonwisseling van Wilhelmina naar Juliana in 1948.
Bewaar de beste herinneringen aan schaatsen op de vijver, ben geboren in 1938 en in mezenbroek komen wonen in 1947, in de begin jaren 50 kregen wij van school nog ijsvrij.
Hallo M Ophelders woonde U in de van Limburg Stirumstraat.en heeft of had U een zus die Lies of Wies heet.Schaatsen daar waren wij goed in.Twee verschilende schaatsen een Friese doorloper en een kunstschaatsen ook twee verschillende maten,maar wat een pret.Dat zou wat voor nu zijn.Gr A Spoelstra
Als er over allochtonen gesproken wordt, vertel ik gekscherend, dat ik ook uit een import wijk ben opgegroeid. Menig familie had zijn wortels in de provincies Friesland, Groningen en Drenthe.
En dat waren de personen die schaatste, ik leerde schaatsen van meneer Chris Prado, die aan de Kasteellaan woonde.Ook is er nog een ijsclub geweest, ik kan mij herinneren dat ik meedeedt aan wedstrijd schaatsen in het burg. Damenpark te Geleen, ik dacht dat de oprichter men. Hannema was.
Ik was ook aanwezig op de vijver toen Sjefke Ernste verdronk, vanaf die tijd durfde ik alleen nogmaar op het ijs, als er veel volwassenen waren en het goedgekeurd was.
Ik was/ben ook allochtoon want mijn familie kwam uit Gelderland en Overijssel, terwijl ikzelf in Heerlen geboren en getogen ben maar alweer jaren in Gelderland woon. Wie is An eigenlijk want aan haar wil ik ook meedelen dat Ben v.d. Duin, op wiens bericht An reageerde, ernstig ziek is en zodoende niet kan antwoorden.
Hoi Bert ik las net je berichtje over Ben. Ik schrok ervan. Ik ken Ben al m’n leven lang en heb zelfs 3 jaar naast hem gewoond in de Josef Israelstr:
Ben ik wil je via deze weg hééél veel sterkte wensen. Groetjes van Wiel en Nellie Bremen. Hoie
Ook vanuit Canada een berichtje over de meezenbroekervijver.
De schaatsclub werd inderdaad door meneer Hannema opgericht ,zijn zoon Petrie was een van de leden, Zelf ben ik ook jaren lang lid geweest, Heb zelfs van mevroew Hannema mijn eerste paar tweede handse Noren gekocht.
De dag dat Sjefke Enrste verdronk zal ik nooit vergeten. Mijn vader had ons net van het ijs afgehaalt omdat hij het niet vertrouwde. verder heel leuk om dit allemaal te lezen. Ons gezin woonde in de vignonstraat vlak bij de vijver zelf ben ik ook op de neutrale volksschool geweest en was lid van de wandelclub dij meester Haak had opgericht.
Truus Van Hattem-Rogge
Hallo Mezenbroekenaren ik zelf ben in Mezenbroek geboren en wel in de Baron Macay straat .toen ik 4 jaar werd zijn we naar de grootste huizen in Mezenbroek verhuist en wel in de toenmalige Dr de Kuiperstraat .We hadden toen tien kinderen had je die niet dan kwam je ook niet in aanmerking voor die grote woningen. ik ben geboren in 1937 .Kan iemand van jullie zich de rijkswachter herinneren ik wel. Hij zat ons nl achterna als we in de vijver mosselen gingen zoeken .Daar aan dat prikkeldraad heb ik nog een flink litteken Aan over gehouden A Spoelstra-Vervoort
Die rijkswachter waar u over schrijft was destijds agent Beute die woonde aan de Baron Mackaystraat.
Die man heeft ons vaak op de bon geslingerd omdat we op het driehoekveldje aan het voetballen waren, het was destijds streng verboden zich op het gras te bevinden.
Ik zie ‘m nog met z’n vw kevertje de straat inrijden zette zijn kevertje aan de kant en rende zo hard hij kon om ons te pakken.
twee weken later kregen we dan een oproep om ons te melden op het politiebureau, dat was dan altijd op woensdagmiddag kon je daar in de hal strafwerk maken, die ie wat oudere jeugd moest rekenwerk maken of 100 x schrijven (ik mag mij niet op het gras bevinden) en ik was iets jonger moest een kleurplaat inkleuren.
Tjonge waar praten we nog over ? het was in de jaren 50
Over schaatsen gesproken.
Wij gingen ook schaatsen of glijden op het ijs van het moeras wat was gelegen tussen de Meezenbroekerweg en Onder Palemig
Het lag achter de boerderij van Ploem.
Wie kan mij de naam vertellen de visvereniging die daar hengelde.
@ Wim Schoenmakers.
Dat was hengelvereniging De Edelkarper, Wim.
Hoi Boeli / Ton E.
Ik heb daar nog vaak met jou gevist.
Mooie tijd.
Groeten van Ruud
Hey there, we lived at 166 Meezenbroeker Weg and immigrated to the USA in 1956. My sister almost drowned in the pond and was saved by a man fishing.
I remember walking up the Casteel Lane to go to school, we came home for lunch.
De familie levie woonde op de Meezenbroekerweg.
N
BIjna buren van ons.
Een naam van de jongens kan ik mij nog herinneren en dat was Maud de oudste.
Van onderop. Barrie Siksma Marine(kasteellaan)) Fam Hoek, Huisman, Kemp, daarna Kaspori, Lindelauf, Videler Kockelkoren, Engelen, Laeven, Janssen daarna Postema, Marwijk, Schoenmaekers, Bodelier, Quaedvlieg enkele namen vallen mij niet in.
Heel prettige bewoners allemaal.
Nu zijn die mensentussen de 70 en 85 jaar van mijn generatie
Zou wel eens willen weten hoe het met ons die nog leven gaat.
Als dit mag en willen reageren via mijn site
Cultureel Erfgoed.
In oktober 2020 is deze website erkend als digitaal erfgoed door de Koninklijke Bibliotheek Nederland en wordt ze aldaar regelmatig gearchiveerd..
Aanvulling ook familie Coenen, Faber, Reinders, Weijsters op de hoek Dobbelsteijnstraat