De Oranje Nassaustraat is een begrip sinds 1903 in Heerlen. Met vele ups en downs werd veelvuldig een andere invulling gegeven aan deze straat. Was de Oranje Nassaustraat in de jaren ’50 en ’60 nog dé winkelstraat was van Heerlen, na het gereedkomen van de Promenade kwam daar verandering in.
Nu is de Oranje Nassaustraat een stuk rustiger, geen loopstraat maar een straat met speciaalzaken. In het begin van 1900 was het vooral een straat waarin gewoond en geleefd werd. In de jaren die volgden kwamen er steeds meer winkels en zeker na de opening van het Glaspaleis in 1935 werd het een druk bezochte straat. De straat kent enkele markante gebouwen en winkelnamen die voor menig Heerlenaar nog veel herinneringen oproepen. We hebben een (eerste) greep gedaan uit enkele historische panden en bedrijven.
Begas en Satisfaction
De muziekwinkel Satisfaction is sinds 1985 uitbater van het pand op nummer 29. In de jaren ’20 kon men hier naar de tandarts. Later werd dit elektronicazaak Begas. De familie Begas exploiteerde eerder de elektronicazaak aan de Saroleastraat. Maar voorbij rijdende auto’s en trams veroorzaakten zodanige trillingen dat lampen geregeld sprongen. Hierdoor was men genoodzaakt een andere (rustigere) locatie te zoeken. Na Begas kwam in dit pand het restaurant van de familie Lay uit China. Hierna vestigde Satisfaction er zich.
Drukkerij Anten
De gevel van het pand nummer 11 – op de hoek met de Dautzenbergstraat – is in de jaren ’30 weliswaar gemoderniseerd. Het is echter nog steeds een van de oudste panden van de Oranje Nassaustraat. Oorspronkelijk was het een woonhuis, waarna het pand, bij het intrekken van de familie Anten, een kantoor-/ boekhandel én drukkerij werd. Vanwege deze verandering van functie werd het gebouw k in 1933 aangepast. Na de drukkerij waren achtereenvolgens een bontwinkel (Bert Smeets), Picture Point (mevrouw Janssen) en Bang & Olufsen hier gevestigd. Momenteel biedt het gebouw plaats aan Alcander, een welzijnsorganisatie voor alle inwoners van Heerlen.
Juwelier Vaessen
Verderop richting het Glaspaleis vinden we op de hoek bij de Bongerd juwelier Vaessen. Een van de oudste winkeliersfamilies in Heerlen. Het hoekpand waar de juwelier gevestigd is, werd in 1926 gebouwd. In 1938 kreeg het gebouw de huidige uitstraling. Vanaf dat jaar is ook juwelier Vaessen er gevestigd; inmiddels de vierde generatie. De oprichter van de firma begon in 1900 een reparatie-atelier voor uurwerken en een goud- en zilversmederij in een ruimte bij het ouderlijk huis. In 1915 werd de eerste winkel geopend in de Oranje Nassaustraat nummer 7, om vervolgens in 1938 naar de Bongerd te verkassen. Ter gelegenheid van het 100 jarig bestaan in het jaar 2000 mogen zij, als enig Heerlens bedrijf, bij koninklijke beschikking het predicaat “Hofleverancier” gebruiken.
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
Bij het 100 jarig bestaan van de Oranje Nassaustraat in 2003 is er door de straatbewoners van toen een boekwerkje uitgegeven.
Dit boekje beschrijft elk pand in de straat en haar bewoners (tussen 1910-1965) en geeft een beeld van de winkeliers die in 2003werkzaam waren in deze unike straat.
Het is (beperkt) verkrijgbaar bij juwelier Vaessen
(kostenloos)
Vergeet ijssalon Veneziana niet onder aan de straat,voordat de nieuwe salon er kwam.
Vaak zondags met pa en ma er heen en dan een tuttie fruttie voor 25 ct. Gewoon een gezellige klein salon,niet dat grote hoeft altijd gezellig te zijn.
Ook ik herinner me die winkelstraat met Vaessen, de Kunst -en boekhandel en de ijssalon, naderhand met pizza’s e.d. van een van de broers Belfi (?) Veel vrienden en vriendinnen werkten in de salons, naast deze ook een op de Akerstraat. Ik heb ook eens gevraagd of ze een baantje voor me hadden. Dat bleek een plekje te worden op de Kissel in de fabriek. Daar werden de spullen gemaakt en gedistribueerd voor de salons. De derde broer (Enyo ?) ging daarover. Ik meen me te herinneren ook voor zaken in Maastricht en ’s Hertogenbosch in het begin. Ik heb er 4 of 5 jaar met veel plezier gewerkt met Mario ( Die stond naderhand bij de schouwburg ijs te venten) Romo(e?lo en Domenico eerst in avonddienst (na school van 18.00u tot 24.00u) en daarna alle vakanties. Toen ik het tweede jaar ging studeren, hield dat om praktische redenen op. Ik denk nog vaak aan de gezelligheid en je hoort mij niet zeggen, dat Italianen niet hard kunnen werken. “Wiemm, jij moete ook ijs venten verdiene goeeet! Aan het einde van de week mocht ik een doos met ijs vullen voor thuis. Mijn zus werkte bij bakkerij “Handels” over het spoor in de Willemsstraat, die kwam thuis met overgebleven (meestal zwarte pruimen-) vla. Wij hadden dus voor die tijd genoeg en goedkoop lekkers. Ik vecht nog steeds met wisselend succes tegen overgewicht. In het boek over de jaren zeventig van Schoolbank sta ik nog met een foto in witte overall op mijn zelfverdiende Honda voor het pand aan de Kissel. Ik verdiende er ook het geld voor mijn eerste (tweede-hands) drumstel waarmee ik later in het combo van het BP-Koor speelde.