Nadat in Valkenburg (LB) al twee keer de wereldkampioensschapsstrijd had plaats gevonden, was in 1967 het strijdtoneel in Heerlen.
Sinds 1927 wordt de wereldkampioenschappen wielrennen door de Internationale Wielerunie georganiseerd. Anders dan vele andere wedstrijden wordt hier niet per “merkteam” gereden, maar per land. In 1967 waren tienduizenden mensen op de been om de wielerwedstrijd in Heerlen vanaf de kant met eigen ogen te aanschouwen.
Met de vele deelnemers aan de start werd er begonnen aan het heuvelachtig parcours langs en door Heerlen. Het parcours liep o.a. langs de Bergseweg in Kunrade. De grote menigte zag menige wielrenner met de tanden op elkaar de flinke berg trotseren.
Landgenoot Jo de Roo moest jammerlijk al in de zestiende ronde de strijd opgeven wegens pech. Een andere Nederlander die een flinke teleurstelling te verwerken kreeg was Leo Duindam, in de laatste ronde werd hij door een lekke band uitgeschakeld. Even memorabel als dramatisch voor de wielrenner zelf, was de val van de Italiaan Mario Giaccone… vlak voor de finish.
En de winnaar is..
Uiteindelijk wist Eddy Mercks namens België de titel te winnen. Groot favoriet Jan Janssen werd verrassend in de sprint verslagen. Later veroverde Eddy Mercks nog 2 wereldtitels bij de profs. Namens de vrouwen won de Engelse Beryl Burton de Wereldtitel in Heerlen.
In de periode die volgde was Heerlen van 1970 tot en met 1998 ook het decor voor de Amstel Gold Race. Nu vindt nog jaarlijkse onder de naam RaboRonde Heerlen een jaarlijkse wielercriterium plaats. Ieder jaar, op de eerste vrijdag na de Tour de France wordt deze wedstrijd verreden in de binnenstad van Heerlen.
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
De dag dat Merckx won zal ik niet gauw vergeten. Op die zondag was ik met mijn vrouw op bezoek bij kennissen die een Italiaanse buurman hadden. Ik was toen (en nu nog steeds ) wielerfan in hart en nieren. Die Italiaan dus ook; er werd een prognose vooraf gemaakt. Hij tipte de Italiaan Gianni Motta, ik uiteraard Jan Janssen. Degene van ons die de winnaar had getipt zou een fles Cianti krijgen. Vanwege het warme weer werd er alvast een fles van dat spul opengetrokken en op de (voor één van ons tweeen) goede afloop geklonken. Helaas pindakaas! Allebei balen natuurlijk. “de Kannibaal” had het weer geflikt. Uit ergernis hebben we toen nog maar een fles burgemeester gemaakt. Werd het toch nog gezellig!
Was de finish in 1967 niet op de nieuw aangelegde autoweg, die tussen het aarveld en de Weltervijver aangelegd was? Volgens mij ging iedereen daarheen, die kon lopen. Was wel handig, want buiten de tribunes had je ook nog het aflopende talud. Door al die wielerwedstrijden werd het ook nog een sport om als kind met de fiets de “Caumerberg” “(?) -of hoe heet die berg in Valkenburg- op te fietsen zonder af te stappen. (Ik zelf prefereerde de afdaling met remmen op het laatste moment) Ik was toen niet zo ambitieus. Nu kan ik zeggen, dat ik het had gekund (…)
In Heerlen stroomt de Caumerbeek en die steile berg in Valkenburg is de Cauberg. In de jaren vijftig is daar eens een Belgische autobus door de remmen gegaan en beneden aangekomen dwars door een standbeeld gereden en tegen een hotel tot stilstand gekomen. Er waren veel doden.
Mijn favoriete “fietsberg” was de Heideveldweg. Die begon bij de Koolkoelenweg (waaraan de ON-IV lag) en liep in een rechte lijn naar de Kapelweg in Palemig.
Tot bijna zo ver kon je komen zonder te trappen en remmen. Als ik er nú aan terugdenk……een levensgevaarlijke waaghalzerij om met een fiets met terugtraprem in duizelingwekkende vaart omlaag te suizen!
Natuurlijk, de Cauberg, die naam zou je kunnen noemen, als je midden in de nacht wakker gemaakt wordt en ineens schiet de naam je niet te binnen. Mijn dank. Hetzelfde had ik toen ik de naam van de kolenboer probeerde te herinneren en ineens lees je dan in een stukje in “Heerlen vertelt” “Sjeng Maas” (uitgesproken als d’r Sjeng”Moas”)
Mijn broer woont nu trouwens op de Kapelweg. Het lijkt me, dat die helling anders loopt of afgegraven is of dat de weg omgeleid is. Er is natuurlijk veel veranderd in en om Heerlen qua infrastructuur. Overigens is de helling tussen de twee delen Aambos ook niet mis. Toen ik 16 werd mocht ik de bromfiets van mijn vader officiéél gebruiken. (Daarvoor ook weleens, maar als ik dan zou worden aangehouden moest ik zeggen, dat ik hem stiekem meegenomen had. Ik weet het, niet slim verzekeringstechnisch en zo) Dat was een “magneet”, zag je niet zoveel in Heerlen, het was immers ‘Zündapp” en “Kreidler” en kort daarop ook “Puch” wat de klok sloeg. Die “Magneet” met zijn Sachs-motor (onze buurman Saelmans, had een rijwielzaak, was er nogal dol op en vertelde ook eens trots, dat hij een cursus had gedaan voor die motor) die bromfiets dus, had een kickstarter en 4 (?)versnellingen. Je kwam er met twee man,weliswaar laatste stukje in de één, die Cauberg mee op. Was wel handig op alle tochtjes, want ik had zwaar verkering. Later, toen hij wat vaak ging haperen, ruilde ik hem in tegen een “Honda” ook met buddysit. Volgens mij kreeg ik op het bedrag van ongeveer 600 gulden, 200 gulden korting. Ik weet het nog, omdat ik het geld natuurlijk zelf bij “Belfi” op de Kissel verdient had. Ik kan me nog steeds niet aan het gevoel onttrekken, dat de heer Saelmans in zijn vuistje lachte……
Zo zie je maar, dat als we al onze kennis van onze harde schijven halen en bij elkaar leggen, alles en iedereen uit Heerlen een tweede leven krijgt. Fijn, die software van Melon (?)
Die weg (Heideveldweg) liep destijds inderdaad anders. Nadat de mijn gesloten is, kwam daar de firma Sigrano die het hele gebied overhoop haalde om zilverzand uit de grond te halen. De steile helling werd afgegraven en de weg verlegd (en is nu, geloof ik, helemaal afgesloten). Mijn 1e brommer was een ..tig-handse Solex waarmee ik eens temidden van de korenvelden bij Terworm zonder brandstof stil kwam te staan. Het was best wel vermoeiend en warm om naar een benzinepomp te fietsen om daar 1 liter mengsmering te tanken zodat ik naar huis kon “bommen”. Later kocht ik een Cyrus-Sachs met twee versnellingen.
wie kan mij helpen aan een affiche van het wereldkampioenschap 1967 in Heerlen,voor mijn wielerarchief. Mijn zwager was toen nog tolk voor de spaanse ploeg.ik mocht als jongen van 14 jaar er tussen door lopen. daarna ben ik alles gaan verzamelen.
Bij voorbaatdank.
W Vasmeer De Heugden 288 6411dv Heerlen
0626884330
Het WK Wielrennen uit 1967 herinner ik mij nog. Ik was een jochie van 8 jaar oud en ging kijken bij de Benzenraderweg, als ik het me goed herinner. De renners vlogen in vliegende vaart voorbij. Dat het zo snel ging, had ik niet verwacht en ik was ook wel teleurgesteld dat het zo kort duurde. Wat ik heel schokkend vond, was dat er renners voorbij kwamen waarbij de stront zo van onder hun koersbroek langs hun benen liep. Of ze nou diarree hadden i.o.d.? In ieder geval stapten ze er niet voor af.
Verder weet ik nog dat er een Duivelsrit was op de Molenberglaan / Oliemolenstraat in 1977. Die avond vierde ik mijn eindexamenfeestje samen met een andere vriend op de Molenberglaan en alles was afgesloten vanwege het wielrennen. Je moest betalen om op het parcours te komen. Paniek bij de controleurs die al onze gasten moesten doorlaten!
WK in Heerlen, fantastische belevenis, het hele parcours tegen de richting rond gelopen
én toch op tijd aan de finishlijn (bijna vlak bij onze woning aan de Laanderstraat 20) om
Jan Jansen te zien.
Enkele jaren eerder (1964?) was er een wielerronde met de Oliemolenstraat erin (die berg tussen beide aambosdelen), met mijn grote favoriet toen, “Harrie Steevens”en concurrent Eddy Beugels was er denk ik ook bij. Daarna ben ik zelf enkele keren die “berg” opgereden, tot boven,
met krakende ketting en tong op mijn schoenen. Sindsdien is o.a. wielrennen mijn favoriete sport.
Ik ben geboren aan de Koolkoelenweg, niet veel later (vanaf 1951?) woonden we lang aan de Huskensweg waarna moeder omstreeks 1964 graag dichter bij het Centrum wilde wonen, dat werd de Laanderstraat.
De eerste buur die ons wilde leren kennen was van de kerk tegenover: Pater Zacheus, die met zijn fiets, een driewieler (2 voor, één achter!!), regelmatig naar o.a. Welten reed en – omdat het korter was – daarbij altijd een stuk via de autoweg nam.
Af en toe werd het dan ook op de politieradio gemeld, met de aanvulling “dat hij hulp van boven heeft”,
Mijn vader werkte bovengronds op de ON.I, hoofdverbandmeester.
Vooral de tijd aan de Huskensweg herinner ik me zeer positief, de saamhorigheid in de buurt was fijn,
de jeugd trok veel en leuk met elkaar op. De eerste TV in de straat was een belevenis,
samen kijken naar bijv. Pipo de Clown.
We deden ook “olympische spelen, met echte medailles: Penningen van de ON-I, met een lintje eraan, die
had mijn vader georganiseerd. Ver- en hoogspringen, wielrennen, hardlopen stond o.a. op het programma.
En een voetbalclubje hadden we ook, 5 of 6 man: Jo Pasveer, Pim Uijterschout, de tweelingbroertjes van Veen en ik. Wie was de zesde?
En ik heb er, stiekum tussen twee garages, mijn eerste meisje gezoend, Gertie
Wat een GELUK dat er toen nog geen mobieltjes waren.