Indrukwekkend is het zeker. In de “muziekkamer” van Peter Finken valt direct het oog op de platencollectie met meer dan 8000 singels en LP’s. Jarenlang was Peter op zondag als DJ te vinden in het Pancratiushuis.
Onze afspraak begint met een 20 minuten durende film over het Pancratiushuis. Uniek voor toen zijn er diverse avonden gefilmd om de sfeer vast te leggen. We zien beelden van dansende jonge mannen in pak met “sjlieps” en vrouwen in jurken, dansend op de Twist. Beelden van de grote zaal, de Twistbar en de zogenaamde “Schmuse-bar” komen voorbij. Peter kent nog bijna iedereen bij naam en ziet zichzelf af en toe terug. “Beelden die we maar niet moeten laten zien op Heerlen Vertelt”.
Dé platencollectie
Na de film gaan we naar boven. Ondanks dat Peter al jaren gestopt is als DJ, blijft muziek en film zijn grootste hobby. Geregeld is hij dan ook te vinden in zijn “muziekkamer”. De kamer is gevuld met een enorme platencollectie, mengpanelen en geluidsopname apparatuur.
Met trots laat hij zijn eerste plaat zien: Me and my Shadow van Cliff Richard. Voor het bedrag van 20,- gulden spaarde – en leende – hij het bedrag bij elkaar om de plaat aan te schaffen. Voordat Peter aan de slag ging in het Pancratiushuis, draaide hij iedere zaterdag “voor de paters”.
De ene zaterdag op de Sittarderweg, de andere op het Eikenderveld. De zogenaamde “instuif avonden” waren een groot succes onder jongeren. Getolereerd door ouders – vanwege het kerkelijk toezicht – en populair vanwege de uitgaansmogelijkheid en muziek.
Met vriend Frans Somers ging Peter iedere zaterdagavond op de scooter – beladen met apparatuur en platen – naar de “instuif feesten”. Voor aanvang werd de installatie opgebouwd zodat alles klaar stond om die avond te draaien. Van de verdienste van deze avonden kocht Peter geregeld nieuwe platen bij platenzaak “Lebouille” aan de Oranje Nassaustraat. Later werd ook muziek meegenomen uit vakantieoord Spanje. “Buitenlandse”platen als Satisfaction van de Rolling Stones werden besteld in Engeland.
“Ouwe hap feesten” in het Pancratiushuis
Organisator in het Pancratiushuis Paul Haas vroeg Peter ook te komen draaien op de “ouwe hap feesten”. Met platenspeler, geluidset en bandrecorder ging Peter iedere zondagavond aan de slag. Grappige anekdote die Peter hierbij invalt is dat alle apparatuur iedere avond weer helemaal opgeruimd moest worden. Het Pancratiushuis mocht namelijk buiten de avonden absoluut niet gezien worden als discotheek. In het door zetbaas Dhr. Thijsen gerunde Pancratiushuis kon men van 19.00 tot klokslag 0.00 uur genieten van de nieuwste muziek. De muziek varieerde van de Hitparade tot Duitstalige muziek. En stee vast was er tijd voor een uur carnavalsmuziek en eigengemaakte Jingles.
Eenmaal achter de computer in de “muziekkamer” bij Peter krijgen we een van de Jingels – van toen! – te horen. In die tijd werden jingels nog op de oude manier gemaakt. Waar je anno nu in 5 minuten een mix met de computer maakt waren Peter en Frans soms dagen bezig om een jingle te maken. Het was dan letterlijk knip en plakwerk van stukjes geluidsband.
Met 15 bussen naar Keulen
Naast de “Ouwe hap” op zondagavond werden er ook uitgaansuitstapjes over de grens georganiseerd. Zo vertrokken 15 bussen met uitgaanspubliek naar Keulen, om vervolgens weer leeg terug te komen. Verdeeld over de dagen erna kwamen de honderden jongeren weer zelfstandig terug naar Nederland. Ook werd het grote succes van “Ouwe hap” gevolgd door feesten als het Woodpeckerbal.
Twaalf jaar lang draaide Peter in het Pancratuishuis. Daarna was hij tijdens de opening en nog twee jaar vaste DJ in de Femina. De Femina – tevens van eigenaar Dhr. Thijssen – werd eveneens een groot succes. Net als in het Pancratiushuis was het voor die tijd ongekend om zulke feesten te organiseren.
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
hallo peter leuk verhaal ja dat waren nog tijden ik ben je tel nr kwijt heb je mijn numer nog zo ja bel me voor afspraak gr jan m
Leuk verhaal, maar kan het ook zijn, dat op zondagmiddag HAP 70 was in het Pancratiushuis en daar wer toen gedraaid door Mark van der Heijden. ??
In plaats van midden jaren ’60 naar – bijvoorbeeld – de dansles op het Bernardinus te gaan, bezocht ik veel liever het Pancratiushuis met als sfeermaker o.a. Peter Finken. Dáár viel voor een 18-jarige tenminste wat te beleven. Helemaal wanneer in het kleine zaaltje voorin het licht uitging en zo’n verlichte zilveren bol begon te draaien….. Voor de grap sprak ik dan tijdens het dansen wel eens (redelijk goed) Frans met een meisje uit Bocholtz, Simpelveld, Wittem of waar ze ook allemaal vandaan kwamen. Zij was dan meteen betoverd. Na afloop bracht ik haar dan via het onverlichte perkje bij het Heilig Hartbeeld (sic) op het Tempsplein naar het station. Behalve van dit beeld heb ik van kerkelijk toezicht op die avonden nooit iets gemerkt. Of het zou van mijnheer Thijssen, een in mijn beleving nogal strenge man, zélf moeten zijn gekomen…….
Mijn moeder vond mijn bezoeken aan het Pancratiushuis maar niks. Zij had namelijk van onze bakker, Funs van Loo die altijd vanaf middernacht brood ging bakken pal naast datzelfde Pancratiushuis, allerlei wilde verhalen gehoord over wat er bij hem op het erf allemaal wel niet
’s nachts gebeurde. Ik ben trouwens later getrouwd met een leuk meisje uit Nijmegen, waar ik nu alweer zo’n kleine veertig jaar heel plezierig woon.
Bakker Funs van Loo was mijn oom en woonde inderdaad naast het Pancratiushuis. In het weekend was het elke avond raak op het erf naast de bakkerij. Mijn tantes deden het licht uit in de bakkerij en konden van daar uit genieten van erotische voorstellingen die daar plaats vonden. Mijn oom vond het minder geslaagd en jaagde ze van het erf af. Uiteindelijk zorgde hij voor een grote poort zodat niemand ongevraagd naar binnen kon.
Hans Prinsen: ik woonde ook op de Molenberg in de van Lennepstraat en woon nu al weer met veel plezier sinds 1980 in Nijmegen. Jouw naam zegt me wel iets maar ik ben jonger (1951), dus van een andere generatie. Ik geniet trouwens van jouw verhalen over de Molenberg.
Beste Tonny,
Jij en ik schelen zes jaar in leeftijd en dat maakte vroeger nogal wat uit (nu, in Nijmegen, niet meer, vermoed ik……☺). Daarbij komt, dat ik indertijd toch vooral georiënteerd was op ‘onze’ Van Alphenstraat.
Ik sta er trouwens versteld van wat ik mij van Molenberg nog allemaal herinner, soms tot in detail. Wel gebiedt de eerlijkheid te zeggen, dat ik nu zo’n beetje ben uitgeschreven……. Wanneer het goed is, komt er in mei nog een stukje van mij.
Ik vind het leuk te lezen dat ik jou een plezier heb gedaan met mijn artikeltjes. Ik heb aan het schrijven ervan, vooral over de Broeder-school, net zo veel genoegen beleefd. Hartelijke groet, Hans.
Ook ik vind het leuk om te schrijven. Als ik tijd heb zal ik eens een artikeltje schrijven over de Maria School op de Molenberg, want daar zat ik als meisje natuurlijk op, net als mijn zus Lucy (bijna 4 jaar ouder). Ik kijk uit naar je volgende stukje.
Hoi Tonnie,
Ik heb ook een jaartje op de Mariaschool gezeten. Een heeeele klas jongens op een meisjesschool……
Dat kwam doordat op de broederschool in die tijd ( 1953 of 1954 ) geen ruimte was voor zoveel leerlingen.(babyboom….)
Het was wel een leuke tijd, allemaal heel knus, lekker spelen onder dat grote afdak.
Helaas was dat niet de laatste locatie waar ik op school zat.
Als je het Leuk vindt kijk je maar eens naar mijn verhaaltje” in zwerftocht naar de Broederschool.”
Groetjes. Ton.
Pancratiushuis was het einde!Wij gingen er altijd heen met vrienden van (HeerlenSport)Molenberg,Heerlerbaan,supporters,Etc.Wat een tijd was het daar!Wij stonden altijd aan het grote buffet in de zaal met 20 a30 man geweldig!Pe Kastrop was de uitsmijter daar!Ik heb nog met hem gevoetbald in het bekende 4e van Bekkerveld toen ik al dik in de 30was!In het pancratiushuis was het zo gezellig,goede muziek,dansen,vooral domme praat wat een feest altijd met Frans Lambrechts,Vorage,Crombach,dre Reinders,Leo Wessels,Henk Quaden,en heel veel anderen en later met vriendinnen.Thijssen zelf was niet zo aardig maar zij wel en de meisjes van hun ook.De twistbar,de Schmuzebar geweldig!Prachtige platen van Peter Finken en keiharde muziek in de twistbar daar verstond je niks!Er werd daar wat afgezopen en…..Mijn oom Funs had altijd de smoor in maar het was me daar ook wat!Fijne man!Zij hadden daar de bakkerrij en mijn opa en oma woonde daar!Ik weet niet of de plaat van Bruno Majcherek:Laila daar gedraaid werd want ik heb hem wel 1000keer moeten horen!Hij stond in ons cafe op de eerste plaats:A1 en de achterkant was Lugano A2 die werden toen dol gedraaid!Ik weet nog goed dat wij een heel leuk meisje zagen daar in een groep en we zeiden kijken of ze met een van ons danst?De eerste ging en een man of 15 daarna en wij hadden afgesproken dat ik als laatste zou gaan(Aanvoerder toen van Heerlen Sport)keer op keer zij ze nee op geen leuke manier dat vonden wij niet leuk( beetje verwaand).Toen ik als laatste ging zij ze ja!Dus ik de dansvloer op en de anderen aan het lachen.Ik stond daar met haar en ik vroeg waarom ze tegen allen nee had gezegd?Ze wilde niet zei ze!Daarop zei ik tegen haar:Sorry maar nu wil ik niet en liet haar staan!Wat hebben we gelachen.Maar ik vond later toch dat het niet kon en praatte met haar daarover en zij gaf toe dat zij ook niet leuk reageerde op die anderen en alles oke!Wat hebben we daar wat afgelachen!Ze kwamen mij altijd halen toen met de auto en toen zei ik op een zondag ik oktober 1969 zonder aanleiding:Nee ik ga niet!Ik wilde zeker maar zei nee en toen ze weg waren ik toch met mijn Puch (mijn trots bij Foekertsbouwbedrijf met mijn baas Hein Krumbach die ook voorzitter was geweest bij ons grote VVH16!van mijn eerste salaris van daar als personeelsfunctionares)gekocht!Met zo een hoog stuur geweldig!Met de puch dus naar:Femina! en daar kwam ik toen zelden.Daar kwam ik mijn grote liefde tegen een Simpelveldse!Hoe raar kan het lopen in het leven.Ik ging met haar dansen op de plaat:Sha la la i need you van the Shuffles!Dat is nu bijna 44jaar geleden en dik 42,5 jaar getrouwd!Ik vergeet die tijd op de molenberg ,heerlerbaan,heerlen zelf nooit, komt nooit meer terug zeker op de molenberg niet!Wat een tijd!Groeten aan iedereen die ik ken en zeker ook aan mijn grote vriend Paul(tje)Dirks in Nieuw-Zeeland! niet te geloven en al die anderen versprijd over Nederland en elders!
Hallo Rudi,
Bedankt voor je enthousiaste verhalen op deze site?
Een groot deel van mijn jeugd komt weer naar boven.
Samen hebben wij velen voetbalduels uitgevochten. Uiteindelijk ben ik niet bij VVH gaan voetballen, maar bij Vrusschemich, waar ik een geweldige tijd heb gehad. Ook Dre Reijnders voetbalde in ons elftal B1 en A1. Daarna ben ik in dienst gegaan en heb ik het contact met mijn jeugdvrienden min of meer verloren. Wel heb ik nog meegemaakt dat jij verkering kreeg met jouw huidige vrouw en ik ben verheugd dat het goed gaat. Kort geleden heb ik een fotoreportage gemaakt op Facebook over de Molenberg en jullie café komt daar ook in voor. Ons eerste ouderlijk huis in de Dr. Schaepmanstraat nr. 17 is er nog steeds en wordt bewoond door een oud buurjongen van de Kerkraderweg. In dat huis van mijn opa hebben 3 generaties Hueber gewoond. Ook de schoenmakerij van mijn opa Tackenberg komt daar in voor. Volgens de huidige eigenaresse wordt er nog steeds gepraat over hem als men de friture bezoekt. Zo zijn er een hoop jeugdherinneringen te vertellen over de Molenberg en zeker ook over het uitgaan in Heerlen, al hoewel het op de Molenberg ook erg gezellig was bij de café Schiffers bij Verwijlen bij Hotel Wilhelmina bij Braam en bij het patronaat. Maar toch was het Prancratiushuis een van de hoogte punten. Toen waren we in de leeftijd dat er naar de meisjes werd gekeken. In de grote balzaal speelde goede orkesten. Onvergetelijk die tijd! Groetjes, Frits
Pancratiushuis herleeft in Auberge De Rousch op 25 oktober 2015