Op 25 augustus 1942 vielen de nazi’s het huis van Lodewijk Foijer aan de Kruisstraat in Heerlen binnen. Hij werd opgepakt en weggevoerd naar concentratiekamp Sobibor. Zijn naam staat net als de vele andere op de plaquette bij de Joodse begraafplaats aan de Akerstraat.
De synagoge
De plaquette aan de Akerstraat die herinnerd aan de Joodse oorlogsslachtoffers stond eerder in de synagoge aan aan de Stationsstraat. De synagoge werd in 1936 boven de Joodse begraafplaats aan de Schinkelstraat – de huidige stationsstraat gebouwd. Ten tijde van de Tweede Wereld Oorlog vluchtte veel Joden naar Heerlen en Kerkrade. Ongeveer de helft van de Joden die in Heerlen verbleven zijn omgebracht. Tijdens de oorlog werden de Torarollen en rituele voorwerpen uit de synagoge uit voorzorg naar Amsterdam gebracht. Deze zijn echter na de oorlog niet meer terug gevonden.
Na de bevrijding van het zuiden van Nederlands werd op 6 januari 1945 de synagoge heringewijd. Sinds 1985 is de synagoge niet meer in gebruik vanwege de terugloop van het aantal leden.
Precies 70 jaar na de arrestatie van Lodewijk Foijer zal (25 augustus 2012 red.) de eerste Stolpersteine (struikelstenen) in Heerlen gelegd worden. Het zal de eerste van de ongeveer 70 Stolpersteine zijn, die de komende 3 jaar in Heerlen gelegd zullen worden. De Duitse kunstenaar Gunter Demnig vervaardigt plaquettes in het trottoir bij de huizen van mensen die door de nazi’s zijn omgekomen. Een zogenaamde struikelsteen ontleent zijn naam aan het feit dat je er letterlijk en figuurlijk over struikelt.
Met het plaatsen van de Stolpersteine krijgt Heerlen naast de plaquette aan de Akerstraat zo’n 70 “herdenkingsmonumentjes” erbij.
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
“Op 25 augustus 1942 vielen de nazi’s het huis van Lodewijk Foijer aan de Kruisstraat in Heerlen binnen. Hij werd opgepakt en weggevoerd naar concentratiekamp Sobibor.”
De Nazis ?? niks ervan..de Limburgse joden zijn, op een enkele uitzondering na, gewoon door Nederlandse politieagenten opgehaald en onder begeleiding van -weer- Nederlandse politieagenten, op de trein gezet naar Amsterdam en van daar uit richting Westerbork en de rest is bekend.
De Nazis waren stomverbaasd over de medewerking van Nederlandse politie m.b.t tot dit onderwerp. In bijna geheel Europa weigerden agenten dit te doen. In Nederland dus niet. Men kon straffeloos weigeren overigens. Er waren in Nederland ook agenten die dit weigerden, en deze zijn niet of nooit gestraft door de Nazis.
Voor bronvermelding wijs ik gaarna naar o.a. het boek: Jodenjacht van Ad van Liempt. En er zijn nog meer boeken..
lees hier de Franse geschiedenis maar eens op na , ook daar werd in
hoge mate medewerking verleend door Politie .
Goed voorbeeld Velodrome d’hiver te Parijs.