Op de lagere school werd regelmatig, meestal bij het begin van een nieuw schooljaar, door de meester of juffrouw gevraagd naar het beroep van mijn vader. Achteraf bezien een niet-relevante en misschien wat onfatsoenlijke vraag. Maar ik herinner me dat iedereen antwoordde, netjes het rijtje af. En daarbij vielen een paar dingen op. Ten eerste was er (volgens de antwoorden tenminste) in ieder gezin een vader, verder waren er toentertijd heel wat vaders werkzaam in de mijn én er was geen enkele vader werkloos.
Mijn vader was timmerman ‘in de bouw’. Na een aantal jaren werkzaam geweest te zijn bij ‘Publieke Werken’ van de Gemeente Heerlen, zette hij zijn carrière voort bij Foeckert’s Bouwbedrijven. In 1920 startte dhr. Foeckert, oorspronkelijk afkomstig uit het noorden van het land, zijn onderneming aan de Valkenburgerweg met 10 man personeel. De Gemeente Heerlen zorgde voor de allereerste opdracht: het maken van een torentje op de nok (waarin tevens een klok werd geplaatst) van het oude gemeentehuis aan de Geleenstraat.
In opdracht van de gemeente bouwde Foeckert de eerste vier woningen aan de Hamerstraat en later, in opdracht van particulieren, tien woningen aan de Benzenraderweg. Een bescheiden begin, maar al snel zouden er grote projecten volgen. Met de opkomst en bloei van de mijnindustrie groeide ook het bedrijf en kwamen er juist uit die hoek grote opdrachten binnen, zoals het Gezellenhuis in Hoensbroek, de hoofdkantoren van de staatsmijn Hendrik in Brunssum en van de Oranje-Nassau mijnen, het spooremplacement van de staatsmijn Wilhelmina.
Groei
Parallel aan de opkomst en bloei van de mijnindustrie in deze streek, groeide ook het bedrijf. In 1930 waren er zo’n 100 personeelsleden. Bij het veertig jarig jubileum van de onderneming, in 1960, bood Foeckert werk aan 9 uitvoerders en 150 personeelsleden, en werd het bedrijf in de persoon van R. Foeckert omschreven als “bouwer van grote projecten in de Mijnstreek’”. In 1970 werd het 50-jarig jubileum gevierd met zo’n 170 personeelsleden en was Foeckert uitgegroeid tot een bouwbedrijf dat actief was in alle sectoren van de bouwmarkt. Uitgevoerd werden betonwerken, viaducten, grondwegen en rioleringswerken, spoorwerken en woningen.
In de jaren zeventig van de vorige eeuw realiseerde Foeckert drie projecten in de Heerlense binnenstad waar mijn vader bij betrokken was. In 1973 werd het Kantongerecht aan de Akerstraat gerealiseerd. Rond 1975 het project ‘Promenade 2’, bestaande uit winkels en woningen tussen de Honigmannstraat en de Geerstraat. En in augustus 1977 werd gestart met de bouw van het Thermenmuseum/Stadsarchief. Niet de minste projecten dus!
Mijn vader was een stille en bescheiden man. Thuis was (bewonderenswaardig) ook wérkelijk thuis, hij vertelde haast nooit iets over ‘het werk’. Áls hij dat al deed, haast ‘per ongeluk’, dan was dat met betrokkenheid en trots. Trots op de veelzijdige en grote projecten waaraan hij meewerkte, trots ook op de saamhorigheid én het vakmanschap waar Foeckert om bekend stond. Hij heeft er maar liefst dertig jaar gewerkt. Bij zijn 25-jarig jubileum kreeg hij een gouden insigne opgespeld met het logo van de onderneming.
Eerbetoon
Foeckert, decennia lang een gevestigde naam als prominent bouwer van bijzondere projecten, ging in de jaren tachtig tijdens een fusie op in de ‘Nelissen Van Egteren bouwgroep’. En daarmee verdween ook de naam Foeckert letterlijk en figuurlijk uit het straatbeeld.
Tijd voor een eerbetoon aan een onderneming die zeer bepalend is geweest voor veel projecten in Heerlen en directe omgeving. En daarmee ook een eerbetoon aan mijn vader die zijn vakmanschap en betrokkenheid als ‘timmerman in de bouw’ jarenlang heeft ingezet voor ‘Foeckert’s Bouwbedrijf’.
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
Hoi Peter,
Wat een mooi verhaal! Ontroerend ook het einde, waarin een eerbetoon aan je vader staat.
Ik ben ervan overtuigd dat er nog veel meer zonen (of dochters natuurlijk) zijn die iets moois kunnen vertellen over de werkkring van hun vaders.
Je hebt mij in ieder geval op een idee gebracht.
Groetjes. Ton.
Fantastisch mooi verhaal over dit bedrijf, schitterend.
Ik werkte bij Foeckerts Bouwbedrijven in die tijd als loonadministrateur dus ik maakte de lonen van alle medewerkers in de bouw en van het kantoorpersoneel!Ik kende je vader als timmerman harde werker nooit problemen!Kantongerecht,thermen etc.Mijn baas Crombach was een fijne man als directeur!Theo Jeuken was de uitvoerder van het kantongerecht!Joep Bisschofs was de hoofduitvoerder ook een fijne man!ik weet nog het pand op de Valkenburgerweg waar we zaten net een huiskamer wat was het daar fijn werken!Daarnaast woonde Crombach zelf!Daarna naar de Appollolaan tegenover het het Loon waar het ook leuk was!Was een fijn bedrijf met leuke mensen!Ik moest toen altijd het geld halen met een van mijn medewerkers 30 a40 duizend iedere vrijdag in een gewone groene rugtas te voet!Moet je nu proberen!Daarna toen DSM ook invloed kreeg minder leuk!En toen ze met van Egteren samen gingen was het over!Een prachtig bedrijf waar ik buiten de loonadministratie ook nog de baas boekhouding was!Ik had een heel goede band met de werknemers en zij met mij!Altijd eerlijk tegen iemand als die voor loonsverhoging kwam eerst met Joep overleggen en als hij akkoord was prestatieloon erbij!Maar Joep wist excact wie de kantjes eraf liepen en wie niet!Dus de harde werker werd altijd beloond!
Toeval: mijn naam is Peter en mijn vader, Frans Boosten, was ook timmerman bij Foeckert.
Ik werkte ook bij Foeckert, van 1971 tot 2003. Een geweldig bedrijf, bij mijn weten tot 2003 werkte er nog een paar mensen op het kantoor en een stuk of wat buiten op de bouw plaats. Een geweldige vent en grote kei was Jo Bodelier, helaas al overleden. En op het kantoor werken nog althans bij mijn weten, Marlo Bussers en Jos Paulessen over gebleven van de oude Foeckert.
Ook ik, John Bisschops, heb hele mooie herinneringen aan de periode dat ik bij Foeckert heb gewerkt! (1969 tot 1983). De saamhorigheid was geweldig! Er werd hard gewerkt maar gelachen werd er ook! !Joep Bisschofs was een fijne collega waar iedereen een luisterend oor kreeg! Bij het sluiten van de mijnen kwamen ook Wiel de Bie en Jo Moonen bij ons werken. Ook dat waren heel fijne collega’s! Ik vond het heel leuk om de verhalen hierboven te lezen en wens iedereen het allerbeste toe,
Groeten John
Hallo lieve John en Pierre, oud-collega’s uit een geweldig mooie tijd! Sinds 1 april jl. ben ik helaas niet meer werkzaam bij dit prachtige bedrijf, evenals veel van mijn (oud)collega’s. We zijn boventallig verklaard nadat het kantoor werd gesloten. In mijn hele carrière heb ik een aantal fusies meegemaakt en ook vier verhuizingen. Ik begon in januari 1980 bij Foeckert Bouw, aangenomen door Ellis Bakx en de toenmalige directeur Cees Daleboudt. Mijn carrière ging van typiste, via telefoniste/receptioniste naar directiesecretaresse en de laatste 12 jaar als medewerker P&O. Hiervoor heb ik wel wat opleidingen moeten volgen, maar dat was voor mij geen straf.
In het eerste jaar van mijn tijd bij Foeckert leerde ik al meteen mijn huidige man kennen, Martien Bussers, die op de calculatie afdeling werkte. Hij moest bij een fusie in 1984 helaas weg, gelukkig kreeg hij een goede baan bij een dakdekkersbedrijf en was hij niet lang thuis. Inmiddels zit hij al weer 22 jaar bij zijn huidige werkgever. Ik heb ontzettend mooie en goede herinneringen aan het oude bedrijf, Foeckert Bouw was één grote familie. Door de jaren heen is het, met alle fusies en overnames, steeds groter geworden en natuurlijk ontstond hierdoor ook een meer zakelijke sfeer.
Ik kijk nog altijd met veel plezier om naar de achter mij liggende jaren en ik ben nog steeds heel erg trots op al onze mooie bouwwerken die we in de loop der jaren gerealiseerd hebben. Maar het meest trots ben ik toch wel op al die stoere bouwplaatsmedewerkers en hun leidinggevenden, die al die prachtige projecten tot stand wisten te brengen. Goude tijden !
Een groet aan al mijn lieve (oud)collega’s en een saluut aan onze overleden collega’s. Het was een fijne tijd!
Moet natuurlijk GoudeN tijden zijn
Toen de heer Crombach op de Valkenburgerweg de baas was van Fouckert was het echt een familie.Daar werkte ik als Loonadministrateur.Later op de Appollolaan tegenover het Loon.Daar werd ik personeelfunctinaris en loonadministrateur.Ellis Bakx was de secretaresse van de heer Krombach.Toen de heer Daleboudt kwam van DSM werd het steeds moeilijker voor de heer Cromcach.Hij en de anderen hadden steeds minder te vertellen.Joep Bisschofs vroeg mij toen alles stiekem als iemand loonsverhoging moest krijgen.Zij die in die tijd bij mij werkten waren de heer Schols,Westerhoven,Bisschofs,Vaessen,Koonen.Van Mulken,Hamers,Pelzer etc.Toen van Egteren kwam was het afgelopen met die goeie oude tijd.Groetjes Rudie
Een ding zal mij altijd bijblijven.We hadden de balans opgemaakt wat dagen werk was.We hadden iemand op kantoor werken Diny heette ze.We waren eindelijk klaar zeg ik tegen Diny:Wil je een kopie maken en het orgineel kapot scheuren.Wat gebeurde ze scheurde het orgineel kapot.Dagen lang werk.We hadden het niet meer.
De feestavonden tegen de kerst waren bij Foeckert steeds van grote klasse, ik herrinner mij dat die georganiseerd werden door John Bisschops jaren lang was hij de organisator van die bijeenkomsten. Deze kerstavonden vonden plaats in het Prancratius huis in de Nobelstraat te heerlen. Elk jaar weer met kerst trad voor de medewerkers het vaste koor Sint Joseph op, met geweldige liederen. Ook een jaar trad geloof ik Miggy op met hou jij mijn tassie effe vast. John wist er elk jaar weer een groot feest van te maken. Ik herrinner mij dat jaar (1974) deze geweldige feest avond geen doorgang kon vinden vanwege de olie crisses. De avonden werdt er ook gedanst, en een iemand met zijn vrouw stal de show en dat was de heer Ernst, zij danste of het een lieve lieve lust was. Ernst was de uitvoerder van de spoor ploeg. Als er torenkranen te past kwamen deed hij het spoor aan leggen. Op het tankenpark werdt er maanden lang 24 uur gewerkt en daar stonden een tich tal torenkranen op het spoor. Een geweldige tijd was dat met mooie herrineringen, allemaal dank daarvoor.
Van 1976 t/m 1982 heb ik deel uitgemaakt van het selekte groepje torenkraanbetuurders waaronder de heren jansen gerritsen misere en bernardi . In deze funtie dan ook op diverse lokatie’s werkzaam geweest waaronder de bioscoop genk bank depaybas tichelbeek tankenpark weverziekenhuis en diverse malen als versterking technische dienst bij sjonny bisschofs op ’t lager. Ik denk tot op heden nog altijd met plezier terug na de gezelligheid en saamhorigheid binnen dit bedrijf waar ik als buitenlander ( mestreechteneer ) in dienst was.
Foeckert was een Brugge bouwer, toen ik in 1971 bij Foeckert begon als 15 jarige was de heer Crombach directeur hij was de schoonzoon van de heer Ritzke Foeckert. De heer Crombach woonde op de Heesberg in Heerlen, naast het woonhuis lag het lager met als vaste medewerker Franske Starmans. Als er veel werk was op het lager werden wij als bouw medewerker wel eens er heen gestuurd om Franske uit te helpen. Foeckert bouwde in de begin jaren 70 veel bruggen, namelijk in Welten k8, valkenburgerweg , Valkenhuizen en de ijzeren brug te Imstenrade te weten de Baileybrug. Ook veel grotere werken kwamen aan bod bejaarden huizen Vroenhof in Bleyerheide en in Heerlen Douvenrade. In de jaren 80 werden nog 2 grote werken gerealiseerd te weten de Noorderbrug in Maastricht en het hoofdkantoor in Heerlen. Daarna verdween Foeckert uit het straatbeeld.
Foeckert kwam eind jaren tachtig nog eens even terug als Foeckert bouw. In de jaren zeventig zat Foeckert ook in Duitsland in Krefeld ook in België werd er gebouwd namelijk shopping centrum in Genk. Het Limburgs Dagblad in Heerlen werd eind jaren zeventig gerealiseerd, toevallig werd dat zelfde Limburgs Dagblad afgelopen jaar gesloopt. Ook werd er veel op DSM gebouwd namelijk Nak 4, en werd er onderhoud gedaan.
ook mijn vader die timmerman was heeft verschillende jaren bij Foeckert gewerkt.
ik kan mij dan ook de namen Jeuken en Bisschops nog wel herinneren.
zo weet ik ook nog dat mijn vader gewerkt heeft aan het Limburgs Dagblad (ook nog aan de Nobelstraat) en aan bruggen in Voerendaal.
Bij toeval (door mijn neef Ritske de Koningh, jawel kleinzoon van Ritske Foeckert) kreeg ik dit artikel! Heel bijzonder om dit te lezen. Ik herinner mij alle namen die ook in de reacties worden vermeld. Ik woonde eerst samen met mijn ouders op de Heesbergstraat en later op de Valkenburgerweg. Mijn vader Hein Krumbach is in 1997 overleden en mijn moeder Bep Foeckert nu 2 jaar geleden in augustus 2016. Zij woonde de laatste jaren bij mij in de buurt in Den Haag. Mijn beide ouders liggen begraven bij mijn grootouders Foeckert in Heerlen waar ik nog vaak kom Hartelijk dank voor alle mooie woorden: een mooie herinnering!! En een hartelijke groet aan de vele bekenden!
Wat geweldig om dit te mogen lezen over mijn dierbare grootvader . Mijn moeder was zijn oudste dochter en ik ben geboren in 1940; terwijl mijn vader in Engeland was en mijn moeder en ik vanaf 1941 t/m 1945 in Heerlen bij Opa en Oma Foeckert op de Valkenburgerweg 95 woonden . Daarna in de vacanties weer terug naar Heerlen waar ik toen met hem mee ging de Bouw op . Naar de Staatsmijnen , bruggen bouwen en beton muren klotsen met een stok . Een overgetelijke periode nu ik bijna tachtig ben . Vooral de samenwerking van iedereen in het bedrijf was in die periode voor mij nog steeds een voorbeeld van wat we nu in deze materialistische wereld lijken te vergeten . Mijn herinneringen aan zijn inzet blijven bewaard en zijn voor mij een voorbeeld gebleven over en voor SAMENWERKING met elkaar ten dienste van onze samenleving .
Persoonsmap R. Foeckert – Rijckheyt
Deze aanwijs moet gekopieerd worden.
Mijn vader , Joop Vellinga, werkte ook bij Foeckert , voornamelijk op de bulldozer, een Caterpillar type weet ik niet precies D7 of D8, deze was donkergroen met een wit dak. Ik ging vaak mee met mijn vader en mocht dan stiekem een stukje schuiven…fantastisch was dat. Ook reed hij weleens op de REO kiepwagen zoals hij dat noemde, maar met een modernere cabine, ook hier ging ik vaak in mee… Wanneer er zand werd gekiept moest ik altijd uit de cabine omdat mijn vader altijd bang was dat de kiepbak op de cabine zou vallen…
Nooit vergeet ik deze auto meer met dat enorme stuur en enorme bank….Later is mijn vader leraar geworden aan de machinistenschool SOMA in Ede….Mijn vader is inmiddels 81 maar verteld altijd nog over deze tijd