Mijn herinneringen aan de OVS

Met de hele groep op retraite gaan in een klooster (Spaubeek Retraitehuis, St. Ignatius), dat zou het worden en de naam retraite klonk ook wel heel exotisch. Dat alles in een oud klooster waar zeker toch nog wel geesten op zolder woonde om op om op te jagen.

In het kader van “Het jaar van de Mijnen” vertelt Huub Kusters over diverse herinneringen die hij heeft aan de OVS (oude mijnwerkersopleiding).

En dan de kelders waar de wijn lag opgeslagen, waar het bier werd gebrouwen, het trappistenbier rechtstreeks uit het vat. Als 16 jarigen bij elkaar zijn, dan wordt er lol getrapt, dan is er feest en zeker als de sterke drank gratis voor het grijpen ligt.

Bij het informatiegesprek werd ons verteld dat we allemaal een eigen slaapkamer zouden krijgen. Nou zeg! Dit hadden we thuis nog niet, dat zag er goed uit. En een ieder van ons werd afzonderlijk door een pater naar de slaapkamer gebracht waar wij ons kloffie konden opbergen, maar toen de deur opening toen was het stil. De slaapkamer was twee bij twee meter en wit, en de inhoud: een bed, een stoel, een kruis aan de muur, de droom was uit.

De gesprekken die de paters overdag met ons voerde, gaf stof tot nadenken, en er werden heel wat gesprekken gevoerd elke dag. Als je s’ avonds in je cel lag dan gingen je gedachten terug naar de afgelopen dag over de gevoerde gesprekken, nu was je helemaal alleen in die cel, hier hoefde je niet stoer te zijn, hier was je wie je was zonder je te hoeven bewijzen of wat dan ook. Hier in het klooster werd je niet beoordeeld of veroordeeld, hier was je veilig, hier was het goed. s’ Morgens voor zeven uur werd je gewekt, en een pater ging dan langs alle celdeuren en klopte op de deur en fluisterde “Geloof zij Jezus Cristus”, en dan moest je antwoorden,”In alle eeuwigheid, amen”, en de pater ging dan weer verder naar de volgend deur.

Het was wel een hele ervaring in dat klooster, en er had wel een hele verandering aan het einde van de week vanbinnen in je plaats gevonden over de zin des levens, en de seksuele voorlichting in een klooster. Maar de verandering heeft niet lang stand gehouden toen ik weer thuis was en al snel ramde ik weer op mijn elektrische gitaar aangesloten op een zware versterker, en scheurde weer op mijn brommer waar een uitlaat onder zat waar ik gaten in had geboord. En in de buurt wisten ze al snel dat ik weer thuis was, en hadden ook een weekje rust gehad.

Ja ik was weer thuis.

De muizen mouw
Als ik weer wat te lang in een lage pijler had gewerkt dan kreeg ik zoals zoveel van mijn kompels de zogenoemde kruipknie en op beide knieën zat een kussen gevuld met vocht en was behoorlijk dik en pijnlijk. Het was dan ook onmogelijk om dan nog te kruipen, en dan kreeg men tijdelijk staande werk. Als je een beetje geluk had aan een transportovergang zitten en hoefde je alleen maar op te letten of niet een van die twee banden stopte en de andere band bleef doorlopen met kolen.

Voor de afwisseling ging ik dan muizen vangen, zo heb ik eens een keer (toen ik de jas uit had natuurlijk) twaalf levende muizen in een mouw gedaan en er onder en boven een knoop ingelegd.

Er zat veel beweging in die mouw met muizen toen de jas op de grond lag. Dat was een leuke verassing voor mijn kompels om dat te zien aan het einde van de dienst, want zij kwamen toch hier langs deze overgang om naar de Schacht te gaan. Vijf kompels waren inmiddels al bij me waarvan er drie vol op die muizenmouw begonnen te springen. Nou zeg dat was niet mijn bedoeling geweest en voelde deze grap dan ook als volledig mislukt. Het was wel raar toen ik aan de Schacht kwam, en iedereen had een jas aan met twee mouwen en handen en ik had een jas aan waar maar een mouw uitstak met een hand. Ik had mij voorgenomen dat als ik weer eens aan een overgang zou zitten alleen maar de muizen zou voeren, en heb dat ook gedaan. Wat ik ze heb gevoerd: kaas rozijnen stukjes spek, nee met de Pasen geen chocolade paaseitjes.