Mijn herinneringen aan de OVS (3)

Op een mooie zomerse dag werden er een grote partij ondergrondse lampen op het terrein van de OVS gebracht die schijnbaar niet meer voldeden aan de eisen. Wij moesten die allemaal losdraaien om het glas van de aluminium behuizing te scheiden.

In het kader van “Het jaar van de Mijnen” vertelt Huub Kusters over diverse herinneringen die hij heeft aan de OVS (oude mijnwerkersopleiding).

Onze baas die stond al klaar in een zweetsuupke om met de zware hamer die glazen stolpen te verpulveren. Maar viel dat even tegen, de slagen met de zware hamer ketste telkens af op die ronde stolpen en hij sloeg zo heel wat deuken in de grond. Na een uur beuken met die zware hamer was het resultaat maar een zielig hoopje glasscherven en badend in het zweet met de veiligheidsbril op was het maar een treurige vertoning. Er ging toen een jongen uit de groep naar hem toe en vroeg of hij het van hem mocht overnemen, maar de baas werd behoorlijk kwaad en zei, “Jij splinter, je hebt nog geen grammetje vet op de ribben wat denk je wel?” De jongen was tenger gebouwd en maar 55 kilo en zie tegen hem, “Blijf even staan, ik ben zo terug”. Hij ging in de werkplaats een hamertje halen van 300 gram. Zet maar 10 stolpen op een rij naast elkaar “Kijk maar op het horloge hoe lang het duurt voordat ik klaar ben”. In koor gaf de hele groep het startsein, een, twee, drie en de splinter begon aan zijn klus. De jongen zette een voet op de stolp en tikte met het hamertje tegen de zijkant van het glas, en het versplinterde meteen. In 13 seconden waren de 10 glazen verpulverd, waar de baas zeker een half uur voor nodig zou hebben , badend in het zweet. En toen ging er gejuich op. De groep was door het dolle. En de baas die keek de jongen alleen maar aan met grote ogen maar zei niks, maar dat ging nog wel komen.

Na de OVS-tijd ben ik met die oude baas nog goed bevriend geweest en hebben over het gebeuren nog vaak moeten lachen, Hij had het mij allang vergeven, dat incidentje met die hamer en die lampen.

De OVS-sauna
In het derde jaar als OVS-er moest je bovengronds stage lopen en werken op verschillende locaties. Zo was er het houtlager waar je de (slieten) open mijnwagentjes moest laden met houten (stempels) palen of (platten) doorgezaagde palen en naar de Schacht moest duwen voor transport ondergronds. Of spoorbielzen splijten met hamer en beitels die ook bedoeld waren voor ondergronds. Het mooiste was om te werken op het ijzer lager, daar was een grote bak van wel 25×25 meter groot die gevuld was met afval ijzer van de mijn.

Hier hield een oude mijnwerker die zijn sporen al had verdiend ondergronds het toezicht. Op dat lager was een hutje gebouwd van ijzeren golfplaten waar dat baasje het s’ morgens om 8 uur in ging zitten, en er niet eerder uitkwam dan om 4 uur s’ middags. Er stond een zelfgemaakte kachel in, gemaakt van ijzeren platen die roodgloeiend stonden van de hitte. Het was er dan ook goed toeven in de winter, en de kolen voor de kachel die waren ruim voorhanden, (gratis). Als je al eens in dat hok was, ook al was het hartje winter, kon je de jas wel uitrekken, want die oude baas die bleef maar vertellen en maar kolen in die kachel gooien. Ik ging er graag naar toe in de winter naar dat manneke in dat saunahok, die zo mooi kon vertellen en waar het zo lekker warm was.