Mijn moeder schreef ooit een opstel over de opgraving van de Romeinse thermen in Heerlen. Ze deed dit in het kader van een schrijfopdracht voor een cursus aan het Nederlands Schriftelijk Studiecentrum Culemborg. Dat moet rond 1970 zijn geweest. Ik zat toen op de middelbare school en zij heeft het altijd als een gemis ervaren dat ze niet had mogen “doorleren”.
Ze beschikte over een gezond stel hersens, maar door de gezins- en inkomenssituatie tijdens haar jeugd zat een vervolgopleiding er gewoon niet in. Ze heeft wel nog een zogenaamde zevende klas doorlopen.
Riet Schoutrop is geboren en opgegroeid op het adres Oude Lindestraat 42, als derde kind van Gerard Schoutrop (postbode van beroep) en Anna Devooi. Het gezin bestond uit tien kinderen (acht meisjes en twee jongens). Toen de oorlog uitbrak was ze dertien jaar oud en het was zo’n dertig jaar later dat ze dit stukje schreef. Voor de duidelijkheid: het Thermenmuseum bestond toen nog niet. Dat werd pas in 1977 geopend.
Gerda – Riet – Emiel – Trees – Gerard Schoutrop – Mien – Annie
zittend vlnr:
Josee – Anna Schoutrop-Devooi – Jan – Jules – Gonnie
alleen de jongste kinderen (Josee, Jan, Jules en Gonnie) zijn nog in leven.
Mijn moeder is in 2012 overleden en ik weet zeker dat ze het heel leuk zou hebben gevonden ‘haar opstel’ nu te lezen is op Heerlen Vertelt.
Thea Werrij-van Sambeek
Een oudheidkundige vondst.
Het is alweer jaren geleden, dat in Heerlen, mijn geboorteplaats, tijdens graafwerk voor nieuwe woningen, ’n zeer belangrijke oudheidkundige vondst werd gedaan. Het was dicht bij ons in de buurt en dus ging ik er nogal vaak kijken. Eerst ontdekte men ’n prachtige mozaïekvloer en aangezien Heerlen in vroeger tijden een Romeinse nederzetting is geweest, ’t oude Coriovallum, vermoedde men natuurlijk dadelijk, dat dit wel eens iets zeer bijzonders zou kunnen zijn.
De oudheidkundige dienst werd gewaarschuwd en al spoedig bleek dat hier inderdaad sprake was van een belangrijke ontdekking. Het grove werken werd onmiddellijk gestaakt en heel voorzichtig werd nu verder gegraven, om zo weinig mogelijk te beschadigen.
Na maanden werken had men een bijna complete Romeinse badinrichting blootgelegd. Een bijzonderheid hieraan was, dat het voorzien was van een soort centrale verwarming. Deze was onder de vloeren aangelegd en gebaseerd op het heetwatersysteem, dat wij nu nog in een geperfectioneerde vorm gebruiken.
Oudheidkundigen uit het hele land kwamen kijken en er werden reeds plannen gemaakt, om over de gevonden bouwwerken heen, een museum te bouwen, zodat het publiek ook de gelegenheid zou krijgen, deze zeldzame vondst te bewonderen.
Maar toen brak de oorlog uit en de plannen bleven plannen. Om de vondst tegen weer en wind te beschermen, werd alles met een dikke laag zand bedekt. De oorlog duurde vijf jaren en na de oorlog was er geen tijd en geen geld voor ’n Romeinse ruïne. Er waren huizen nodig. En na de huizen kwamen er nieuwe straten, nieuwe wijken, nieuwe winkels, nieuwe warenhuizen. Heerlen werd een stad van betekenis, maar midden in het centrum ligt nog altijd het terrein, waar destijds de opgravingen plaatsvonden. Onkruid en struikgewas hebben in de loop der jaren alles overwoekerd en slechts ’n ingewijde of iemand die de opgravingen heeft meegemaakt weet, dat onder de grillig gevormde heuveltjes een stukje geschiedenis van Heerlen begraven ligt.
M.L. (Riet) van Sambeek – Schoutrop
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
Wat een mooi en waar verhaal. Ontroerend om te lezen. Dit juweeltje hoort helemaal thuis op ‘Heerlen vertelt’! Dat dankzij deze site thans duizenden kunnen kennis nemen (of herinnerd worden) aan een van de unieke aspecten van Heerlen is fantastisch. Bedankt!