Fluit- en Tamboerkorps ‘Prinses Marijke’

Op 27 maart 1949 werd in Vrusschemig het Fluit- en Tamboerkorps ‘Marijke’ opgericht. De initiatiefnemers waren: Wiel Ooyen en Hub Vroomen, die, gefascineerd geraakt door de specifieke sound van zo’n korps vonden, dat de oprichting van een dergelijk korps ook in Vrusschemig mogelijk moest zijn.

Na hun plannen wereldkundig gemaakt te hebben kon al gauw met een 20-tal leden begonnen worden! Als verenigingslokaal werd het café van Wiel Lempers gekozen, gelegen in hartje Vrusschemig. De naam ‘Marijke’ was vlug gevonden. Er was immers pas een nieuw prinsesje geboren, die de naam van Marijke droeg. In de heer Wiel Packbiers vond men een uitstekend instructeur en tamboer-maitre. Hij zou zich, tot vlak voor zijn overlijden in 1979, de grote motor tonen achter dit korps.

Repeteren
Begonnen werd met repeteren met oud materiaal, maar door gulle gaven van sympathisanten, kon al gauw overgegaan worden tot de aanschaf van nieuwe instrumenten. De fluiten die nodig waren, werden in Nederland niet te koop aangeboden en zo kwam het dat de in Duitsland gekochte instrumenten, bij “Nacht und Nebel” de grens over werden gesmokkeld. Op 1 mei 1949 werd in lokaal Lempers de eerste ledenvergadering gehouden en de contributie op fl. 0.25 per week vastgesteld.

Kan er wel iemand één noot lezen?
De wil om te spelen was er wel, maar er deed zich een ander probleem voor. Er was niemand van de leden die ook maar één noot kon lezen!! Wiel Packbiers nam ook deze taak op zich en gezien de vele successen die het korps behaalde, is hij hierin uitstekend geslaagd. Men wilde natuurlijk ook graag uniformen, maar die financiën ontbraken. Voorlopig moest men zich tevreden stellen met alleen een pet, die de leden ook nog zelf moesten betalen.

WMC
In 1951 werd in Kerkrade voor de eerste keer het Wereld Muziek-concours (WMC) georganiseerd en ‘Marijke’ was present. Overigens vond dit eerste WMC niet in het stadion plaats, maar in Kerkrade, aan de Kapellerlaan. Reeds de eerste deelname werd beloond met een 2e prijs in de 2e klasse. Gezien de korte duur van het bestaan, net twee jaar, een geweldige prestatie! ‘Marijke’ zou nog vele malen deelnemen aan het WMC en niet zonder succes. In 1954 werd in de 2e divisie een 1 e prijs behaald met het hoogste aantal punten (96) van alle Nederlandse korpsen. ‘Marijke’ bestond toen net 5 jaar.

Veel successen
Op 2 april 1956 werd op een feestelijke bijeenkomst in Vrusschemig het eerste echte uniform aan de leden van de vereniging aangeboden. De kleur was bruin. In latere jaren kwam men op het WMC uit in de 1 e divisie. In 1958 werd een 1 e prijs met lof van de jury behaald en in 1962 een 1 e prijs met het hoogste aantal punten van alle Limburgse korpsen die hadden deelgenomen. Ook in de jaren 1966 tot en met 1993 werden meerdere 1 e prijzen behaald. Niet alleen op het WMC was ‘Marijke’ succesvol. Zeker niet, ook werden er vele successen tijdens Bondsconcours en Limburgse- en Nationale Kampioenswedstrijden behaald.

Brief van de koningin
In 1959 werd het tweede lustrum gevierd en kreeg het korps door de voorzitster van het damescomité, Mevrouw Hundscheid, een nieuw vaandel aangeboden. Tevens had men voor het korps nog een andere verrassing in petto! Tijdens de overhandiging van het vaandel werd een brief voorgelezen, geschreven door de particuliere secretaresse van Hare Majesteit de Koningin, waarin zij toestemming aan het korps verleende, voortaan de naam ‘Prinses Marijke’ te mogen voeren. Men mocht zelfs de beeltenis van het jonge prinsesje op het vaandel borduren!

Ups & downs
In 1962 wisselde men van verenigingslokaal en werd het Parochiehuis aan de Dr. Cl. Meulemanstraat het nieuwe ‘home’. De oprichting van een jeugdkorps volgde in september 1964. Zoals iedere vereniging, maakte het korps ook ups en downs mee. Vooral in de 60-er jaren moest men harde noten kraken om het korps draaiende te houden. Veel oudere leden hadden bedankt en met de overgebleven leden en het jeugdkorps, vormde men nu één korps. Op 10 september 1967 nam ‘Prinses Marijke’ deel aan het federatie concours te Bleyerheide. Een 1 e prijs met promotie was het resultaat. Hierdoor kon men nu ook deelnemen aan het L.B.T. (Limburgse Bond voor Tamboerkorpsen) te Kessel, welk op 10 december 1967 gehouden werd. Zij werden prompt in de jeugdafdeling, groep 2, Limburgs kampioen, niet op de laatste plaats door de tomeloze inzet van de heer Wiel Packbiers. Er volgden nog vele successen met promoties, Limburgse kampioenschappen en zelfs in 1987, tijdens de kampioenswedstrijden van de F.K.M. (Federatie van Katholieke Muziekbonden in Nederland) te Zutphen, het Nederlands Kampioenschap. Dit kunststukje werd nogmaals herhaald in 1992 te Sittard en in 1999 te Nederweert.

Ook dames worden lid
In 1968 startte men opnieuw met een ledenwerf actie en nu ook mochten dames lid van de vereniging worden. In 1969 splitste men het pijperkorps en het jeugdkorps, die ieder nu een eigen leven gingen lijden. Uit de dames van het jeugdkorps werd een jaar later een majoretten korps gevormd, dat op 20 september 1970 voor het eerst in Duitsland zeer verdienstelijk optrad. Zij behaalden later nog heel mooie resultaten tijdens bondsconcours- en kampioenswedstrijden.

Wisseling
In 1978 kregen de leden van het korps een nieuw uniform, dat bestond uit een rode jas met zwarte broek en een pet met een witte pluim. Vanaf dat jaar konden de leden van de vereniging ook deelnemen als solist aan kampioenschappen. Ook hierin was men succesvol. Vele leden behaalden het Limburgs kampioenschap of werden zelfs Nederlands kampioen. In maart 1978 moest de heer Packbiers zijn functie, in verband met ziekte na 29 jaar neerleggen. Kort hierna is hij overleden. Wiel werd opgevolgd door de heer Jan Aalders, die uit eigen kweek kwam en in 1975 het landelijk diploma instructeur had behaald. Ook Jan is iemand met het muziek-hart op de juiste plaats. De vereniging mag zich gelukkig prijzen een zo kundig man in haar midden te hebben, die werkelijk dag en nacht voor de vereniging klaarstaat.

Prima voor de dag
Begin 1980 kreeg men in Caumerbron, destijds had dit gebouw de functie van gemeenschapshuis, haar nieuwe home. ‘Prinses Marijke’ was ook heel vaak te zien en te horen buiten concoursen of kampioenschappen. Dit begon al vlak na de oprichting. Het korps oefende dan iedere zondagmorgen, voorafgegaan door de heer Packbiers, Zandweg op en Zandweg af. De bewoners, verstand of niet van muziek, hoorden wel of het goed of fout ging aan de stemverheffing van ‘d’r Wiel’. Ook trokken zij vaak mee in de carnavalsoptochten, verkleed als matrozen, kozakken, clowns of vleermuizen. Het damescomité zorgde er steeds voor dat “hun” jongens prima voor de dag kwamen. In 1989, ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum, werden de leden wederom in een gloednieuw uniform gestoken.

Meer van het werk van Jo Nelissen over het leven en de gebruiken van de bewoners van de Heerlerbaan lees je in ‘Tussen Heerlerbaan en Vrusschemig’.