Als ik aan mijn vader denk, dan denk ik ook aan paarden, want dat waren zijn beste vrienden. Nooit meer ben ik iemand tegengekomen, die zo verstandig en met zoveel liefde met paarden omging als mijn vader.
Categorie: Heerlen-Zuid: Welten
Marie-Louise: Kermis!
In de winter lag er sneeuw en als het gevroren had maakten we een lange glijbaan. Altijd was er wel iets waar we ons op verheugden. Met Pasen kreeg je gekleurde eieren en met Sinterklaas zette je de schoen, als je dat niet meer deed, was je volwassen. Kermis vieren betekende hoogtijdagen beleven.
Marie-Louise: Wandelen met pap
Vooruit, zei pap, zijn jullie allemaal klaar, we gaan wandelen. Dat hoefde hij geen twee keer te zeggen en dat deed hij ook niet. Ik gaf pap de wandelstok, want die had hij nodig.
Ruzie om een paard in Welten
De Oostenrijkse Successieoorlog (1740 tot 1748) bracht heel wat vreemde troepen in onze regio. De boeren, die het in hun dagelijkse strijd om het bestaan al moeilijk genoeg hadden, kregen er nog een probleem bij. De troepen moesten voorzien worden van “fourage”. Bovendien hadden de legers veel paarden nodig.
De drollenvanger
Elke wijk in Heerlen had in de vijftig- en zestiger jaren zijn eigen bakker- en broodbezorger. Zo had je Buntinx, met zijn bakkerij aan de Eurenderweg. Hij had klandizie, meen ik, in de omgeving van de zuidelijke Benzenraderweg richting Welten en Benzenrade.
Het kalkrijke land
Aan de rand van Heerlen begint het “Kalkland “, vanaf Welten en Benzenrade, komen we in de Kunraderberg een gebied dat bestaat uit mergel, en kalksteen of Kunradersteen, die al sinds de Romeinen ontgonnen en gebruikt werd als bouwsteen voor huizen en voor de kalkindustrie.
Bommenregen op Heerlen
Het is bekend dat tijdens de Tweede Wereldoorlog geallieerde vliegtuigen hun bommenlast, die bestemd was voor doelen in Duitsland, wel eens per vergissing loslieten boven Nederland
Mijn jeugd op de Benzenraderweg (2)
Het tweede gedeelte van de Benzenraderweg was voor mij als jongetje van 4 of 5 al een stuk verder van de vertrouwde huisdeur waaruit het touwtje een tijdje gehangen heeft.
Mijn jeugd op de Benzenraderweg (1)
De Benzenraderweg liep toen van hoek (Is dat eigenlijk een hoek?) Bekkerweg, Kruisstraat, Nobelstraat tot helemaal in Benzenrade aan het kapelletje.
[IN]Beeld: De koninklijke opening van het De Weverziekenhuis
Het moet een drukke dag geweest zijn. Op vrijdag 14 juni 1968 opende het De Weverziekenhuis haar deuren.
Naar de dokter
Onze huisarts was dokter W. Bax. Als de zwarte Citroën Traction Avant in onze straat geparkeerd stond, dan wist iedereen dat dokter Bax een huisvisite aflegde.
Na 35 jaar, terug in Heerlen
Tot mijn 12e woonde ik in Voerendaal. Vanaf ongeveer mijn 6e, dat was in 1960, ging ik regelmatig met mijn moeder naar ‘de stad’, altijd met de trein.
Patiëntenbibliotheek vanaf nu een gesloten boek
Voor veel patiënten die in de tweede helft van de 20e eeuw in het ziekenhuis in Heerlen hebben gelegen
Doe de wasch de deur uit
Het is nauwelijks voor te stellen dat het nog niet zo verschrikkelijk lang geleden is dat niet iedere huishouding over een eigen wasmachine beschikte.